მუშაობა, სწავლის პარალელურად – სტუდენტები სწავლასა და სამსახურზე

ინჟინერიის, აგრარულ და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა ფაკულტეტის ეკოლოგის სპეციალობის მეორე კურსის სტუდენტმა ირაკლი ლომიძემ მუშაობა პირველი კურსიდან დაიწყო. ირაკლი ქალაქის ერთ–ერთ თონეში მცხობელად მუშაობს. ამბობს, რომ თავიდან ძალიან გაუჭირდა, თუმცა საქმეს ალღო მალევე აუღო: „ ჩემი ოჯახი აფხაზეთიდან დევნილია , კერძოდ გალის რაიონის სოფელ მზიურიდან. მშობლებს არ აქვთ საშუალება, რომ სწავლის ქირა გადამიხადონ, რაც 1500ლარს შეადგენს და მუშობა ამიტომ გადავწყვიტე“.

ირაკლი ამბობს, რომ სამსახურის გამო უნივერსიტეტს ხშირად აცდენს, თუმცა, ეს პრობლემებს არ უქმნის: „ლექტორების მხრიდან პრობლემები არ შემქმნია ,ხელს მიწყობენ. კვირის ბოლოს, რომელ დღესაც მცალია, მივდივარ და ვაბარებ სემინარებს. მართალია სრულყოფილ განათლებას ვერ ვიღებ, მაგრამ, ვცდილობ ვიყო მობილიზებული და მივიღო გარკვეული ცოდნა“.

ირაკლის მსგავსად, სწავლის პარალელურად უნივერსიტეტია ბევრი სტუდენტი მუშაობს. უმრავლესობა კერძო სფეროშია დასაქმებული.
„ერთი წელია, რაც მუშაობა დავიწყე ასპინძაში, „ლიბერთი ბანკში“ მოლარე ოპერატორად. ჩემი ანაზღაურება 180 ლარს შეადაგენს“, – გვეუბნება ქართული ფილოლოგის მესამე კურსის სტუდენტი სალომე მელიქიძე.

სალომე ბანკში თვის განმავლობაში მხოლოდ ორი კვირა მუშაობს, დანარჩენი ორი კვირა ლექციებზე დადის. ამბობს, რომ მუშაობა ოჯახის ფინანსურმა მდგომარეობამ გადააწყვეტინა: „დედაჩემს გაუჭირდა ორი სტუდენტის რჩენა და გადავწყვიტე მუშაობა დამეწყო. სწავლას და მუშაობას ადვილად ვუთავსებ, რა თქმა უნდა ეს ყველაფერი ჩემი უფროსის დამსახურება, ყველანაირად მიწყობს ხელს, რომ ლექციებს დავესწრო“.

ირაკლისა და სალომესგან განსხვავებით, სტუდენტების ნაწილს, რომლებიც ასევე მუშაობენ, სწავლისა და სამსახურის შეთავსება უჭირთ.
ბიზნესის ადმინისტრირების მეორე კურსის სტუდენტი ლაშა ხმალძე, რომელიც „კოკა–კოლის“ დისტრიბუციაში მუშაობს, ამბობს, რომ გაცდენების გამო გამოცდების ჩაბარება უჭირს: „არ“– ებს მიწერენ და ამის გამო გამოცდის გადავადება მომიწია“.

სწვალისა და სამსახურის შეთავსება უჭირს ინგლისური ფილოლოგის მესამე კურსის სტუდენტს თაკოსაც, თუმცა, ლაშასგან განსხვავებით, მას სემინარების მოსამზადებლად არ ჰყოფნის დრო: „ნამცხვრის სახლში“ ვმუშაობ. დამსაქმებელი მიწყობს ხელს, მიშვებს გამოცდებზე,ლექციებზეც, მაგრამ ჩემი საქმე დამღლელია, დრო არ მაქვს მოვამზადო სემინარები, რის გამოც ვიღებ საყვედურს ლექტორებისგან“.

სამცხე-ჯავახეთის სახელმწიფო უნივერსიტეტში 1500 სტუდენტი სწავლობს. ამათგან რამდენი სტუდენტი მუშაობს, ციფრი უცნობია, თუმცა, როგორც უნვერსიტეტში ამბობენ, მათი რაოდენობა არც თუ ისე მცირეა.

უნივერსიტეტის შიდაგანაწესის მიხედვით, სტუდენტის საბოლოო შეფასებას ბევრი კომპონენტი განსაზღვრავს, მათ შორის, ლექციებზე დასწრება და ყოველდღიური აქტიურობა, რაშიც დასაქმებულ სტუდენტებს დაბალი მაჩვენებელები აქვთ. ეს საბოლოოდ მათი გამოცდების შედგებზე ისახება და ხშირად საგანი ჩასაბარებელი რჩებათ. სწორედ ეს არის ის, რის გამოც დასაქმებულ სტუდენტებს უნივერსიტეტის მიდგომა არ მოსწონთ.

მიუხედავად სტუდენების ამ ნაწილის განცხადებისა, უნივერსიტეტში ირწმუნებიან , რომ სასწავლებელი ყველანაირად უწყობს ხელს მონდომებულ სტუდენტებს, რომლებიც სწავლასთან ერთად მუშაობენ.

„ლექტორები ისეთ დროს იბარებენ, როცა მათ სცალიათ და სემინარებს აბარებინებენ. მაგრამ ზოგიერთი სტუდენტი საერთოდ არ დადის უნივერსიტეტში, მოდიან მხოლოდ გამოცდებისთვის და ყველამ კარგად ვიცით, რომ გამოცდებით ვერ გადავლენ შემდეგ კურსზე“, – ამბობს სამცხე-ჯავახეთის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საზოგადოებასთან ურთიერთობის განყოფილების უფროსი სპეციალისტი მერი სახამბერიძე, რომელიც ასევე სტუდენტთა დასაქმების კუთხით მუშაობს.

[მარიამ ქუქჩიშვილი, ახალციხე]