წვიმაზე დამოკიდებული მოსავლიანობა

ახალციხის მუნიციპალიტეტის სოფლებში მცხოვრები მოსახლეობის უმეტეს ნაწილს სარწყავი წყლის პრობლემა აწუხებს. ადგილობრივები ამბობენ, რომ სოფლებში არსებული წყალსაქაჩები წლებია მწყობრიდანაა გამოსული და ვერ სარგებლობენ.

ახალციხის მუნიციპალიტეტის სოფელ კლდეში ამბობენ, რომ მოსავლიანობა წვიმიან ამინდზეა დამოკიდებული.

„ყველაფერს ვთესავთ, მაგრამ წყალი რომ არ არის, მოსავალიც არ მოდის. წვიმას ველოდებით, რომ მიწა დასველდეს და რაღაცამ გაიხაროს. სარწყავი არხი არის, მაგრამ წყალი ყველგან არ მიდის“, – ამბობს კლდეში მცხოვრები ოლეგ გრიგალაშვილი.

„წყალი რომ არ არის, მიწის დამუშავებას აზრი არ აქვს, გინდა დაამუშავე, გინდა არა, მაინც არაფერი მოვა. 75 მეასედამდე გვაქვს, მაგრამ ვეღარ მოგვყავს და ვართ ასე, ღმერთის ანაბარა, იწვიმებს მოვა მოსავალი, არ იწვიმებს და არ მოვა“, – ამბობს კლდეში მცხოვრები ხვიჩა წიქარიშვილი.

სარწყავი წყლის პრობლემაზე სოფელ ზიკილიაში მცხოვრები მოსახლეობაც საუბრობს. ადგილობრივები ამბობენ, რომ ნათესების 70 პროცენტი ბუნებრივად ირწყვება, 30 პროცენტს კი სარწყავი არხებიდან რწყავენ.

„ურწყავ მიწებზე ბალახი გვაქვს გაშვებული და სათიბად ვიყენებთ, სარწყავში ძირითადად ბოსტნეულს ვთესავთ. ის არხები, რაც ადრე იყო გაკეთებული, „სააკაშვილის მთავრობამ“ ამოიღო და ჯართში ჩააბარა. 350 ჰექტარი მიწის ნაკვეთი ირწყვებოდა, ახლა რომ ნახოთ, სულ გათხრილი და გაძარცვულია“, – ამბობს სოფელ ზიკილიაში მცხოვრები მალხაზ ბლუაშვილი და ამატებს, რომ მოსახლეობა მხოლოდ ამინდზეა დამოკიდებული. მისი თქმით, წელს წვიმიანი გაზაფხული იყო, ასე რომ სცოდნოდათ, უფრო მეტ ფართობს დათესავდნენ.
ამ მხრივ შედარებით უკეთესი მდგომარეობაა სოფელ წნისში. ადგილობრივები ამბობენ, რომ ნათესები ძირითადად მდინარის პირასაა და სოფელში წყალსაქაჩიც მუშაობს.

„დაახლოებით ერთი ჰექტარი მიწის ფართობი გვაქვს და ძირითადად, სიმინდს, ლობიოს, კარტოფილს და ბოსტნეულს ვთესავთ, ყველაფერს მორწყვა სჭირდება. თუ მოირწყვება მოსავალიც მოვა, მოურწყავად არაფერი მოდის“, – ამბობს სოფელ წნისში მცხოვრები თენგიზ თაბაგარი.

აგარის ტერიტორიული ორგანოს რწმუნებულის მერაბ დვალიშვილის თქმით, აგარის საკრებულოში შემავალი ხუთი სოფლიდან წყალსაქაჩი არცერთ სოფელში არ არის.

„ძირითადი პრობლემა მაინც ზიკილიაში, აგარასა და საყუნეთშია, გურკელი და წინუბანიც ბუნებრივად ირწყვება. ყველას პატარა საქაჩები აქვთ და ინდივიდუალურად რწყავენ მიწებს, ანუ მხოლოდ ის ნაკვეთები ირწყვება, რომლებიც მდინარესთან ახლოსაა“, – ამბობს მერაბ დვალიშვილი და ამატებს, რომ საყუნეთის წყალსაქაჩით სარგებლობა მოსახლეობას თვის ბოლოდან შეეძლება.

ახალციხის მუნიციპალიტეტში ამ ეტაპზე ექვსი მოქმედი წყალსაქაჩია, რომელებიც ააიპ „ახალციხის მელიორაციის“ ბალანსზეა.
„ჩვენ ბალანსზე რიცხული წყალსაქაჩები ნაოხრებში, ფარეხაში, მინაძეში, წნისში და ვალეშია. აღნიშნული საქაჩები მხოლოდ იმ სოფლებს ემსახურება, სადაც არის. მოთხოვნა არის, სხვა სოფლებსაც უნდათ რომ აღადგინონ წყალსაქაჩები“, – ამბობს ააიპ „ახალციხის მელიორაციის“ წამყვანი სპეციალისტი მალხაზ ბირჩაძე.

ახალციხის მუნიციპალიტეტის გამგეობაში განმარტავენ, რომ გარდა აღნიშნული ექვსი წყალსაქაჩისა, რომელიც „მელიორაციას“ ეკუთვნის, სხვა საქაჩები მუნიციპალიტეტში არ არსებობს. გამგებლის მოადგილე სოფლის მეურნეობის დარგში აშოტ მინასიანი განმარტავს, რომ იმ სოფლებში, სადაც წყალსაქაჩები არაა, მოსახლეობა ნათესებს ინდივიდუალური საქაჩებით რწყავს.

2014 წელს „სოფლის მხარდაჭერის პროგრამის“ ფარგლებში სარწყავი სისტემის რეაბილიტაცია შვიდ სოფელში, აწყურში, საყუნეთში, ზემო სხვილისში, ნაოხრებში, ურაველში, მუსხსა და ხეოთშია დაგეგმილი. თუმცა, მოგვარდება თუ არა აღნიშნული სარწყავი სისტემის რეაბილიტაციით სოფლებში არსებული პრობლემა, ჯერ უცნობია.

[თამარ თოთაძე, ახალციხე]