‘მოჩვენებების ქალაქად’ ქცეული ნიუ–იორკი, როგორია პანდემიის დროს ცხოვრება ამერიკაში

29 წლის ნინო ნიუ–იორკში ცხოვრობს, ამბობს, რომ ამერიკაში წასვლით ოცნება აიხდინა. იშოვა სამსახური, შეიძინა მეგობრები და როცა ეგონა, რომ მის ცხოვრება დალაგდა, „პანდემიამ ყველაფერი თავდაყირა დააყენა“.

ამერიკაში ყველა ობიექტი, გარდა აფთიაქებისა და სასურსათო მაღაზიებისა, ერთი თვის წინ დაიხურა. ამის გამო ნინომ სამსახური დაკარგა.

„თავიდან მოხუცთან ვმუშაობდი, მალევე სასტუმროში, მიმღებში დავიწყე მუშაობა. ჩემი სამსახურით კმაყოფილი ვიყავი, მევალებოდა სტუმრების დახვედრა და მათთვის სასურველი კინოს და თეატრის ბილეთების დაჯავშნა, ასევე ვგეგმავდი ექსკურსიების მარშრუტებსაც. კორონავირუსის გამო ჩვენი სასტუმრო დაიკეტა და მეც სახლში დავრჩი“, – გვიყვება ნინო.

მისი თქმით, პანდემიის გამო, უსამსახუროდ დარჩენილ ამერიკის მოქალაქეებს და მწვანე ბარათის მქონე პირებს, ამერიკის მთავრობა თვეში 600 დოლარით ეხმარება. მიუხედავად იმისა, რომ ნინო ნიუ–იორკში ლეგალურად ცხოვრობს, თანხა მას არ ერიცხება, „მოქალაქეობაზე საბოლოო პასუხი ჯერ არ მიმიღია“.

ნინო ამბობს, რომ ამერიკაში მცხოვრებმა ქართველებმა ერთმანეთის დასახმარებლად სოციალურ ქსელში ჯგუფი შექმნეს: „ვისაც რის საშუალება აქვს იმდენს რიცხავს, ასაკიანი ქართველებიც ბევრნი არიან, ამიტომ ჯგუფის წევრები ეხმარებიან და სახლში მიაქვთ რაც სჭირდებათ“.

„ჩვენთან საქართველოსგან განსხვავებით, არც ე.წ კომენდანტის საათია და არც საზოგადოებრივი ტრანსპორტი არ გაჩერებულა, ერთი რაც დაწესდა ისაა, რომ აკრძალულია ქუჩაში პირბადის, ხელთათმანების, სათვალის და ქუდის გარეშე გასვლა. თუ არ გაითვალისწინებ დაჯარიმდები. მაღაზიებსა და აფთიაქებში ისე, როგორც ყველგან ჩვენც ვიცავთ ორმეტრიან დისტანციას“, –ამბობს ნინო.

უჭირს ნიუ–იორკის ცარიელ ქუჩებთან შეგუება, თაიმზ–სკვერზე, იქ სადაც დღის და ღამის ნებისმიერ მონაკვეთში ხალხით იყო სავსე, არავინ დადის.

„ერთ დღეს ყველაფერი შეიცვალა, თავიდან როცა ეს ვირუსი გაჩნდა, არ მივუდექით სერიოზულად, არავინ რჩებოდა სახლში, არ იკეთებდნენ პირბადეებს, ხოდა მოხდა ის რაც მოხდა. ყველაზე ხმაურიანი ქალაქი იყო ნიუ–იორკი, დღე და ღამე არ ეძინა. ახლა აქ ისეთი სიწყნარეა, რომ აქაურებმა „მოჩვენებების ქალაქი“ დაარქვეს“.

ნინო ამბობს, რომ საღამოობით ამერიკელები აივნებზე იკრიბებიან, უსმენენ მუსიკას და უკრავენ ტაშს: „აივნებზე ახმაურებენ რაღაცეებს, ცდილობენ ქალაქი გამოაცოცხლონ“.

ინფიცირებული პაციენტებით გადავსებული კლინიკების გამო, სამედიცინო დაწესებულებაში პაციენტი იქამდე არ გადაჰყავთ, ვიდრე სუნთქვა არ გაუჭირდება.

„ჩემს ახლობელს 65 წლის ქალს შეხვდა ვირუსი და სახლში მკურნალობს. ოჯახის ექიმთან რეკავ და ის გაძლევს რეკომენდაციებს, როგორ უნდა მოიქცე. გეუბნებიან, რომ დარჩე თვითიზოლაციაში. აქ საშინელება ხდება, ბევრი ინფიცირებულია. საქართველოში ძალიან კარგი ექიმები გყავთ, გთხოვთ გაითვალისწინეთ მათი რეკომენდაციები, რადგან საქართველო პატარა ქვეყანაა და რაც აქ ხდება ამას ვერ გაუძლებს“.

პანდემიამ დაანახა, რომ ერთმანეთის გვერდში დგომა ადამიანებს ყველაზე კარგად გამოგვდის. ამბობს, რომ ეს ფაქტი ძალიან ახარებს და დიდ სტიმულსაც აძლევს.

საქართველოში დაბრუნებას ჯერ არ აპირებს, უნდა რომ ყველა ჩანაფიქრი აისრულოს, ოცნებობს მალე დასრულდეს „უხილავ მტერთან“ ბრძოლა და ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდეს: „როცა გვეტყვიან, რომ ყველაფერი დამთავრდა, ალბათ ერთი კვირა აღარ შემოვალ სახლში“.

28 აპრილის მონაცემებით, ამერიკაში კორონავირუსით 1 016 910 ადამიანი დაინფიცირდა, აქედან 139 834 გამოჯანმრთელდა, 57 193 კი გარდაიცვალა.







[ნუკა სტეფნაძე]