გულო ყურაძე – ქალის მხრებზეა ყველაფერი [ფოტო/ვიდეო]

მზეს მიფიცხებული ჭრელი კატები აივანზე, ფერადი სუფრა გრძელ მაგიდაზე, ხის კიბეებზე ცალ მხარეს, სიგრძეზე დაწყობილი ყვავილები პლასტმასის ქოთნებში, ნახევრად ამოჭრილი ჭა და თხრილთან მიწოლილი ნაცრისფერი ლეკვი – ყურაძეებს ვსტუმრობთ.

გულო ყურაძე ადიგენის მუნიციპალიტეტის სოფელ აბასთუმანში ცხოვრობს. დაიბადა ყაბარდო–ბალყარეთში, რვა წლის იყო როცა მისი ოჯახი საქართველოში ჩამოვიდა და ოზურგეთის მუნიციპალიტეტის, სოფელ ნასაკირალში დასახლდა. 2011 წელს ყურაძეები სოფელ აბასთუმანში გადმოვიდნენ. იყიდეს სახლი და პატარა მიწის ნაკვეთი. სახლი ნახევრად ასაშენებელი და მოსაწესრიგებელი.

რვა წლის შემდეგ სახლს უკვე აივანი აქვს გაკეთებული, ოთახები გარემონტებული, ეზო შემოღობილი და სახლის უკანა მხარეს სათბურიცაა გამართული. ბოსტანიც მოვლილი.

„ქალი სუსტი არსებაოო რომ ამბობენ არაა სწორი, ქალის მხრებზეა ყველაფერი“,– გვეუბნება გულო ყურაძე.

სათბურს ადრიანად ამუშავებს. სამუშაო იარაღი – თოხი და ბარი. შვილებთან ერთად ბარავს, აფხვიერებს მიწას. სათბურში წელს კიტრი აქვს დათესილი. ეზოში კარტოფილი მოჰყავს. მოყვანილ პროდუქტს სეზონზე აბასთუმანში ყიდის.



„იყო მარტოხელა დედა, უვლიდე ოჯახს, უძღვებოდე სოფლის მეურნეობას, რთულია, თუმცა ადამიანი უფრო მეტს შეძლებს რომ მოინდომოს, მეც ასე ვარ“, – ამბობს ის.

პირველად 19 წლის იყო როცა გათხოვდა, სამ წელში შვილთან ერთად მარტო დარჩა.

„ახალგაზრდა ვიყავი, არეული იყო სახელმწიფოში ყველაფერი. ჩაის პლანტაციები იჩეხება, იკარგება კოლმეურნეობა, მინგრეულ–მონგრეულია სახელმწიფო. მეთქი როგორ უნდა გავზარდო შვილი და მაშინ მივხვდი გამოუვალი მდგომარეობა არ არსებობს და გავაგრძელე ცხოვრება“, – ამბობს ის.

წლების შემდეგ გულო ყურაძე მეორედაც დარჩა მარტო.

„მეორედ ისევ გავთხოვდი, ჩვენებურს გავყევი. 2006 წელს საქართველოში დეპორტით დავბრუნდი. ის არ გამომყვა. არც შვილი უნახავს. არც არაფრით დაგვხმარებია. არც მინდოდა. სხვისი იმედი არ უნდა გქონდეს, შენ უნდა დადგე მყარად ფეხზე, ესაა მთავარი – ჰოდა, ასე გავზარდე ვენერაც და ფრიდონიც“,– გვითხრა მან.

ოჯახში ქალის საქმე კაცის საქმე არ არსებობს. გულოს შვილი ვენერა მეფუტკრეობამ გაიტაცა, ინტერნეტით სწავლობს ფუტკრების მოვლას და მიუხედავად იმისა, რომ ფუტკრის რამდენიმე ოჯახი მოუკვდა, ისევ ცდილობს მათ გამრავლებას.

„ქალი სუსტი არსებაოო ამბობენ, მაგრამ მე მგონია ყველაფერი ქალი მხრებზეა, უფრო მეტად წვალობს ქალი“, – გვითხრა გულო ყურაძემ.

ის სიყვარულზეც გვესაუბრა – „სიყვარულია როცა ადამიანს შეხედავ და ხვდები როგორია ის. მოგწონს მისი ყველაფერი ცუდიც და კარგიც. სიყვარულია როცა მისი სუნიც გიყვარს“.





[გულო კოხოძე, ნანა ინასარიძე, ადიგენი]