რატომ ფუჭდება წიგნები ბოლაჯურის ბიბლიოთეკაში?

ბოლაჯურის ბიბლიოთეკის წიგნადი ფონდი, რომელიც ბოლაჯურის სკოლაზეა მიწერილი, ამ დრომდე ყოფილი ბიბლიოთეკის შენობაში რჩება. ათასობით წიგნი აქ იმიტომ ფუჭდება, რომ ყოფილ ბიბლიოთეკარსა და ამავე სკოლის დირექტორს შორის პირადი დაპირისპირებაა.

„სკოლის დირექტორმა მითხრა ადგილი არ მაქვს წიგნების დასალაგებლადო. ამის გამო 7 ათასამდე წიგნი უჰაერობით ფუჭდება. ყოველდღე ოთახების განიავებას ვერ ვახერხებ, ფანჯრებზე მინების ნაცვლად ფიცრებია აკრული, წვიმაც ჩამოდის, სველდება წიგნები, - ამბობს ყოფილი ბიბლიოთეკარი გულო ჩხიტუნიძე და აქვე ამატებს, რომ დირექტორს წიგნები კიდევ ერთი მიზეზით არ მიაქვს, - დირექტორმა ისიც თქვა, სკოლაში ყველა ის წიგნი მაქვს, რაც ბავშვებს სჭირდებათო. არადა ამ სკოლიდან მოდიან ბავშვები და მთხოვენ სხვადასხვა მხატვრულ ლიტერატურას“.

ბიბლიოთეკარს მცდარი ინფორმაციის მოწოდებაში ადანაშაულებს ბოლაჯურის სკოლის დირექტორი ნინო კაჭკაჭიშვილი. მისი თქმით, სკოლაში წიგნების გადმოტანაზე უარს ყოფილი ბიბლიოთეკარი ამბობს: ”მითხრა, რომ წიგნებს იმ შემთხვევაში გამატანდა, თუ მასაც გადავიყვანდი ბიბლიოთეკარად. მყავს სკოლაში უმაღლესდამთავრებული ბიბლიოთეკარი და მას ვერ მოვხსნი იმიტომ, რომ სკოლაში საშუალოდამთავრებული კადრი მოვიყვანო“.

ადიგენის მუნიციპალიტეტის გამგეობის კულტურის, სპორტის, ძეგლთა დაცვისა და ახალგაზრდულ საქმეთა სამსახურის უფროსის გივი მათოშვილის თქმით, ბოლაჯურში საქმე ნამდვილად პირად დაპირისპირებასთან გვაქვს: „ყოფილი ბიბლიოთეკარი სკოლას წიგნების იმ შემთხვევაში მიცემს, თუ მასაც გადაიყვანს, სკოლის დირექტორი ამაზე თანახმა არ არის, ამიტომ ეს წიგნები არ მიაქვს სკოლას. გამგეობა ვერაფერში ჩეერევა, თვითონ უნდა მოგვარდნენ. თუ გამგეობა დაუშვებს რამე შტატს და დააფინანსებს, მაგ შემთხვევაში შეგვიძლია დახმარება, მაგრამ ეს ძნელი წარმოსადგენია”.

ადიგენის მუნიციპალიტეტში 28 ბიბლიოთეკა ფუნქციონირებდა. 2006 წელს, როგორც ყველა მუნიციპალიტეტში, აქაც, ოთხი სოფლის გარდა, ყველა ბიბლიოთეკა დაიხურა. ამჟამად ბიბლიოთეკები დაბა ადიგენში, სოფლებში: არალსა და უდეში და კურორტ აბასთუმანში მოქმედებს.
გამგეობაში ამბობენ, რომ გაუქმებული ბიბლიოთეკების შენობების ნაწილი ავარიულია. იქ, სადაც უკეთესი მდგომარეობაა, ან ამბულატორიაა, ან სოფლის საბჭო ან სოფლის ახალგაზრდების ზამთრის თავშესაფარი.

ნანგრევებადაა ქცეული ბიბლიოთეკა სოფელ ბენარაში. ადგილობრივებს მისი ბედი თითქოს აღარც ანაღვლებთ.
„სოფელში სხვა მნიშვნელოვანი პრობლემები გვაქვს მოსაგვარებელი, ბიბლიოთეკა აღარავის უნდა. ჯერ წყალი, გზა და მერე სხვა დანარჩენი“, - ამბობს ბენარის მკვიდრი გიორგი თუმანიშვილი.

კითხვაზე, საჭიროა თუ არა სოფლებში ბიბლიოთეკების არსებობა, ბოლაჯურში ძველ დროს და მკითხველებით სავსე დარბაზებს იხსენებენ და ამბობენ, რომ საჭიროა.

”ხშირად ვიწერდი წიგნებს, უფრო მეტი თავსუფალი დროც მქონდა. მთელი სოფელი ვაქტიურობდით, ერთმანეთს ვეკითხებოდით რომელი წიგნი წაგვეკითხა, რომელი უფრო საინტერესო იყო”, - იხსენებს ბოლაჯურში მცხოვრები მერი ჩხიტუნიძე.

თუმცა, ამავე დროს, სოფლის მცხოვრებლებს არასოდეს უფიქრიათ სახსრების გამოჩენისას ბიბლიოთეკის აღდგენაზე ეზრუნათ. მაგალითად, მეხუთე წელიწადია სოფლებში ”სოფლის მხარდაჭერის პროგრამა” ხორციელდება, რომლის დანიშნულება სოფლის პირველი რიგის სოციალურ-ეკონომიკურ საჭიროებების დაფინანსებაა. რაზე დახარჯოს თანხა, გადაწყვეტილებას სოფელი თავად იღებს, თუმცა, პრიორიტეტების ნუსხაში სოფლის ბიბლიოთეკა ვერცერთ წელს ვერ მოხვდა.

[მანანა სარაშვილი, ადიგენი]