ერთი სულის შებერვა

ჯავახეთში დასაქმება ძნელია, მით უფრო შორეულ სოფლებში. თუმცა ზოგიერთი ადგილობრივი ახალგაზრდა ერთმანეთს სამსახურთან ერთად პატარა ბიზნეს –საქმიანობასაც შესანიშნავად უთავსებს.

ის 24 წლის გამხდარი, ნაზი, საყვარელი გოგონაა, თუმცა უცნაურ სახელს მოსაფერებლად ვერანაირად ვერ შეუმოკლებ, მთელი სიგრძე–სიგანით უნდა წარმოსთქვა: ჰორომსიმე! მშობლებს – აშოტს და ანაიდას ეცინებათ, როცა შვილი ამ სახელის გამო საყვედურობს, თუმცა, მე თუ მკითხავთ, სახელიც ისეთივე მოხდენილი და ორიგინალურია, როგორც თავად მისი მატარებელი.

მას უყვარს შეკითხვების დასმა და ამომწურავი პასუხების მოსმენა. სახეზე მუდამ ფიქრის კვალი ეტყობა, ისეთი გამომეტყველება აქვს, თითქოს ყოველ წუთს რაღაცას ზომავს და წონის. არ უყვარს, როცა რამეს ბოლომდე ვერ იგებს, თუმცა იცის, რომ ამ ქვეყნად უამრავი რამაა ისეთი, რაც მთელი ცხოვრების მანძილზე, ნაბიჯ–ნაბიჯ უნდა გაიგოს.

სწავლა და სწავლება მისი და მისი ოჯახის ყველა წევრის ცხოვრების პრიორიტეტებია. და, დედ–მამა, თვითონ საჯარო სკოლის მასწავლებლები არიან. ბაკალავრის ხარისხი თბილისში მიიღო, მაგისტრატურა სომხეთში დაამთავრა. სწავლას დღემდე აგრძელებს და ალბათ არასოდეს შეწყვეტს.

ზურაბ ჟვანიას სახელობის სახელმწიფო ადმინისტრირების სკოლაში სახელმწიფო ენასთან ერთად კომპიუტერის და საქმის მწარმოებლის კურსებიც გაიარა. ქართულ დოკუმენტებზე მუშაობა ძალიან კარგად გამოსდის და მასწავლებეთა პროფესიული განვითარების სქემის ფასილიტატორობასაც ართმევს თავს.

თბილისი პირველად 7 წლის წინ ნახა და მაშინვე მის საყვარელ ქალაქად იქცა. ამბობს, რომ საქართველოს დედაქალაქში ადამიანები ერთმანეთის ღირსებას პატივს სცემენ. აქ, ბაგების სტუდქალაქში, ქართველებთან ერთად ცხოვრება გახდა მიზეზი იმისა, რომ დღეს ძალიან ბევრი ქართველი მეგობარი ჰყავს და ოჯახებით მეგობრობენ.

ჰორომსიმე კირაკოსიანი არა მხოლოდ სასწავლებლებში, ყველგან სწავლობს. ამბობს, თბილისში სახელმწიფო ენის გარდა, სხვაც ბევრი რამ ვისწავლეო. მოსკოვში ნათესავებთან სტუმრობისას კულინარიის უნარ–ჩვევები გაიღრმავა, საქართველოში დაბრუნებულმა კი ამ საქმიანობას თავისი შემოქმედებითი ნიჭი და ფანტაზიაც დაურთო და ბიზნესად აქცია.

ის ადამიანთა განსაკუთრებულ დღეებს და სურვილებს ტორტების სახით მრავალფერად აფორმებს. შემკვეთიც მრავალფეროვანი ჰყავს. ზოგს ტორტის ზედაპირზე განლაგებული გვირილები ან ვარდები მოსწონს, ზოგსაც – სათამაშოები, სახეები, ტანსაცმლის აქსესუარები ან სამახსოვრო წარწერები. ჰორომსიმეს ყველა მათგანის უსიტყვოდ ესმის და ერთ ღამეში აცხობს სასწაულს მათთვის.



სცადა ამ ყველაფრისთვის ბიზნესის სახე მიეცა, კლიენტების მოსაზიდად შექმნა სარეკლამო საიტი თავისი კულინარიისთვის. მართალია ჯერ ამ მიმართულებით სერიოზული ნაბიჯები არ გადაუდგამს, მაგრამ საკუთარი საწარმოს გახსნის იდეას ნელ–ნელა უყრის საფუძველს.

სულ რამდენიმე თვეა ოჯახი შექმნა და მეუღლესთან ერთად სოფელ დადეშში ცხოვრობს. პოლიციის აკადემიის მაგისტრი მეუღლე ჯერ–ჯერობით უმუშევარია და ჰორომსიმეს პატარა ბიზნესი მათი ოჯახის ერთ–ერთი შემოსავლის წყაროა. ჰორომსიმე ამბობს, რომ ახალგაზრდა ოჯახებს სიყვარულთან ერთად დასაქმებაც აუცილებლად სჭირდებათო.

ფანტაზიას გასაქანს ვერ მისცემ, თუ ხატვის ნიჭი არ გაქვს. ჰორომსიმეში უთუოდ სახლობს ნიჭიერი ხელოვანი, თუმცა მისი ტილო ტორტის ზედაპირია და ხატავს ჰორომსიმე ბავშვებისთვის, მოხუცებისთვის, წყვილებისთვის, ზრდასრულებისთვის ერთდღიან ტილოზე დაუვიწყარ სურათებს. იცის, რომ მისი ქმნილება რაღაც განსაკუთრებული, დაუვიწყარი დღის ერთი სულისშებერვაა, თუმცა ის ირგვლივ დაუვიწყარი წუთების ნამსხვრევებს ფანტავს.



[ცაულინა მალაზონია]