რამდენ სოფელს არ აქვს მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი სამცხე–ჯავახეთში

სამცხე–ჯავახეთში ყველაზე მეტი სოფელი მაღალმთიანი დასახლების სტატუსის გარეშე, ადიგენის მუნიციპალიტეტშია, ყველაზე ნაკლები კი ასპინძაში.

ნინოწმინდასა და ახალქალაქში კი მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი ყველა სოფელს აქვს.

გთავაზობთ სოფლების ჩამონათვალს, რომლის მოსახლეობა შეღავათებით ვერ სარგებლობს:

ადიგენი:შოლავერი, უნწა, ბოლაჯური, ქვემო ენთელი, პატარა სმადა, იჯარეთი, საირმე, იმერთუბანი, საღრძე, ლელოვანი, სამყური, კახარეთი, ღორძე და ზარზმა;

ახალციხე: აწყური, აგარა, გურკელი, ზიკილია, საყუნეთი, მუგარეთი, წნისი, წყრუთი, ზემო სხვილისი, ივლიტა, მინაძე, ღრელი და ჭაჭარაქი;

ბორჯომი:ტიმოთესუბანი, ყვიბისი, ვარდგინეთი, ზანავი, რველი, ტაძრისი, საკირე, ქვაბისხევი, ჩითახევი, ჭობისხევი და ახალდაბა;
ასპინძა: ხერთვისი და რუსთავი;

შეგახსენებთ, რომ სამცხე–ჯავახეთში 'მთის კანონი' ჯამში უკვე 221–მდე დასახლებას ეხება. მეორე ეტაპზე მთის განვითარების საბჭომ სტატუსი დამატებით 20 დასახლებას მიანიჭა.

ახალციხის მუნიციპალიტეტის გამგეობაში განმარტავენ, რომ შესაძლოა სტატუსი დამატებით კიდევ რამდენიმე სოფელმა მიიღოს.

“ჩვენ ამ საკითხზე აქტიურად ვმუშაობთ“, – განაცხადა ახალციხის მუნიციპალიტეტის გამგებელმა ზაზა მელიქიძემ.

საქართველოს მასშტაბით სტატუსი 1681 დასახლებას აქვს.

მაღალმთიან დასახლებაში მცხოვრები სტატუსის მქონე პირებს სხვადასხვა სოციალური და საგადასახადო შეღავათები ეკუთვნით. შეღავათების ნაწილი ამოქმედდა, ნაწილი კი სექტემბრიდან ამოქმედდება.

[თინათინ ზაზაძე, ახალციხე]