ფოტოპროექტი: ნინო ნებაძე სოფელ ხეოთიდან [Photo]

დღის განმავლობაში ყველაფერი უნდა მოასწროს: შინაური პირუტყვის მოვლა, შვილების სკოლაში გაშვება, სადილის მომზადება, სამსახურში წასვლა და იქიდან დაბრუნებულმა ისევ ყველაფერი თავიდან დაიწყოს: ჯერ შვილები ამეცადინოს, მერე ვახშამი მოამზადოს, მერე ისევ საქონლის სადგომში გადაინაცვლოს.

მიუხედავად ამდენი საქმისა, ჯერ დრო მაინც რჩება, ადრე გაზაფხულია და მინდორში საქმეები დაწყებული არ არის, როგორც კი ხვნა–თესვა დაიწყება, ნინოს ერთი დღე ისე დასრულდება, შეიძლება ყავის დასალევადაც ვერ მოიცალოს.

"უფრო მეტად წვალებაა სოფელში ცხოვრება... მე როგორც მასწავლებელს, ცოტა მაინც მრჩება დრო, რომ თავს მივხედო, მაგრამ სხვებს ეს დროც არა აქვს. მიდის ხალხი სოფლიდან, არც ცეკვაა აქ, არც ბაღი, მიდიან, შვილების გულისთვის..." – გვეუბნება ნინო ნებაძე.

[ნინო ნარიმანიშვილი, ახალციხე]