რაგბის მწვრთნელობა მოხალისეობრივ საწყისებზე ®

დავით ვედიაკოვი და დავით კაპანაძე ახალციხის ცენტრალურ სტადიონზე, კვირაში ორი დღე ავარჯიშებენ გუნდს, რომელიც 35–მდე A(17-18 წელი) და B(15-16 წელი) ლიგის ასაკობრივი კატეგორიის ახალგაზრდას აერთიანებს.


მათი გუნდის A ლიგიდან, რამდენიმე მოთამაშემ „ტაოს“ ძირითად გუნდში გადაინაცვლა, თუმცა აღნიშნავენ, რომ დაინტერესება A ლიგაში უფრო ნაკლებია, ვიდრე B ლიგაში, რადგან ბავშვებს არჩევანის გაკეთება უწევთ უნივერსიტეტში ჩააბარონ თუ სპორტს გაყვნენ: „ზოგი თბილისში მიდის სწავლის გამო, ზოგი კოლეჯში აბარებს. ვერ ვიტყვი, რომ ყველა, მაგრამ არიან ბავშვები, ვისაც უყვარს რაგბი და მას, როგორც პროფესიას ისე უყურებს“, - გვეუბნება დავით ვედიაკოვი.



მწვრთნელები ამბობენ, რომ რაგბი უფროს თაობაშიც არ არის პოპულარული: „ურჩევნიათ შვილმა ისწავლოს, ან კოლეჯში ჩააბაროს და სხვა ხელობას მიჰყოს ხელი, ვიდრე სპორტს. თან სიტუაციას ისიც ართულებს, რომ ტრავმული სპორტია და მშობელს ეშინია. თუმცა, ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ თამაშის უსაფრთხოებას დიდი ყურადღება ექცევა“, - ამბობს დავითი.

მიუხედავად იმისა, რომ ბიჭებს ფინანსური ანაზღაურება არ აქვთ, ისინი კვლავ აპირებენ ახალგაზრდა მორაგბეების წვრთნას. ერთი მხრივ, რეგიონის კლუბ „ტაოს“ გაუზრდიან პროფესიონალ მოთამაშეებს, ხოლო მეორე მხრივ, ქალაქის ახალგაზრდებს შეუწყობენ ხელს ჯანსაღი ცხოვრების წესის დამკვიდრებაში.

„რეგიონში არა თუ რაგბი, სხვა სპორტის სახეობებიც არ არის განვითარებული. ყველა წასვლას ფიქრობს და იცლება ქალაქი. ვცდილობთ, ისეთი გარემო შევქმნათ, რომ ბავშვები ჯანსაღი ცხოვრების წესით დავაინტერესოთ. აქ, არასდროს ყოფილა სარაგბო კერა. „ტაო“ და ჩვენ, მორაგბეები ვცდილობთ განვავითაროთ რაგბი და სტიმული მივცეთ ახალგაზრდებს „შინ“ დარჩენის“, - ამბობს დავითი.

გიორგი ხარაიშვილი და ნიკა ჯანელიძე თავიანთ გუნდს, ორი წელია, სოფელ ბოლაჯურში ავარჯიშებენ. გუნდის ძირითადი ნაწილი, 40 ახალგაზრდა ადგილობრივია, ხოლო დანარჩენი 10 კი, ადიგენის სხვადასხვა სოფლიდანაა.



გუნდს ბოლაჯურის საჯარო სკოლის სტადიონზე, კვირაში ორი დღე ავარჯიშებენ. ის ახალგაზრდები კი, ვინც სხვა სოფლიდან დადის ვარჯიშზე, თავიანთი სახსრებით გადაადგილდებიან.

როგორც გიორგი ამბობს, 2019 წლის შემოდგომიდან, სოფელ ბოლაჯურში ახალი საჯარო სკოლის მშენებლობა იწყება და უსახსრობის შემთხვევაში, მორაგბეების ერთადერთი ალტერნატივა სოფლის სტადიონზე ვარჯიში იქნება. თუმცა, აღნიშნული სტადიონი საკმაოდ ცუდ მდგომარეობაშია და იცის, რომ იქ ვარჯიში საკმაოდ რთულია.

„ახალი სკოლა უნდა აშენდეს და ვეღარ შევძლებთ ბავშვების იქ ვარჯიშს. შემოდგომიდან იწყებენ მშენებლობას. წელს რაღაცნაირად მოვახერხებთ რომ სოფლის მოედანზე ვავარჯიშოთ. ადიგენში უკეთესი მოედანია. უბრალოდ ბოლაჯურში ძალიან ბევრი ბავშვია და მათი ადიგენში გადაადგილება მიჭირს. კარგი იქნება, თუ მერია დაგვეხმარება და ტრანსპორტს გამოყოფს. ტრანსპორტი რომ იყოს, ამ ბავშვებს მე თვითონ ვატარებდი“, –ამბობს გიორგი.

მიუხედავად დაბრკოლებებისა, გიორგი და ნიკა თავიანთი საქმიანობის გაგრძელებას კვლავ აპირებენ. უფრო მეტიც, მათ B ლიგის ჩამოყალიბებაც სურთ და როგორც თავად ამბობენ, ამისთვის საკმარისი რესურსიც აქვთ, მოთამაშეების მხრივ: „მომავალ წელს ვფიქრობთ გავაკეთოთ B ლიგა ადიგენში. 30 ახალგაზრდაა ამისთვის და შეიძლება კარგი გუნდის ჩამოყალიბება“.

გიორგი ფიქრობს, რომ არც ახლა და არც უახლოეს მომავალში, რაგბის მწვრთნელებს, ანაზღაურების მიღების პერსპექტივა არ აქვთ. თუმცა, ახლა მათთვის უფრო დიდი პრობლემა, გუნდის წევრების გადაადგილებისა და ვარჯიშისთვის საჭირო ფინანსური სახსრების არ ქონაა.

ნიკა და გიორგი „ტაოს“ დაარსების დღიდან კაცთა გუნდში თამაშობენ. თავიანთი მეგობარი მორაგბეების მსგავსად, ისინიც ცდილობენ რაგბში მიღებული ცოდნა და გამოცდილება ადგილობრივ ახალგზარდებს გაუზიარონ.

„როგორც ჩვენ გავდივართ მოედანზე სამცხე–ჯავახეთის სახელით, წლების შემდეგ, ისე გავა მომავალი თაობაც. ჩვენ ვცდილობთ პერსპექტივა შევუქმნათ ახალგაზრდებს, რომელიც სპორტში რეგიონის სახელით თამაშსა და წარმატებას გულისხმობს“, – ამბობს გიორგი.





ახალციხისა და ბოლაჯურის გარდა, „ტაოს“ სხვა მორაგბეები, ნიკა კაპანაძე და ოთო ტალახაძე სოფელ აწყურში, 35 ბავშვს ავარჯიშებენ.