დილის შვიდ საათზე უკვე მეტროშია. აკადემიამდე მისასვლელად ერთი საათი სჭირდება. გზად ხატავს ან კითხულობს. ოცნება, ნიუ იორკის სამხატვრო აკადემიაში ესწავლა, უკვე წარსულია, ახლა მის ცხოვრებაში ახალი სირთულეების გადალახვის დროა.
„აქაური სივრცე მუდმივ დინამიკაში მამყოფებს, ყველა წამი გათვლილია. დგები, მიდიხარ უნივერსიტეტში, უსმენ არტისტ ლექტორებს, შუადღეს დიდი შესვენება და ექვსამდე ისევ ლექციები. მაგრამ თავისუფალი დროის გამონახვას მაინც ვახერხებ, გავდივარ ბიბლიოთეკებში, ქალაქის უზარმაზარ მუზეუმებში“.
ნიუ–იორკის სამხატვრო აკადემიის მაგისტრატურაში სწავლა შარშან, სექტემბერში დაიწყო. კომპოზიციას, ხატვას, ფერწერას, ანატომიურ ხატვასა და ხელოვნების ისტორიას ეუფლება. აკადემიურ სივრცეზე საუბრისას, ყურადღებას ლექტორებსა და პროფესორებზე ამახვილებს, შემოქმედებით თავისუფლებას მაძლევენო, ამბობს: „ესენი არ არიან ყოფილი მხატვრები, როგორც ჩვენთან. ვინც მასწავლიან, ყველა მოქმედი და მსოფლიოში სახელგანთქმული არტისტები არიან. ზოგადად სტრუქტურა სულ სხვანაირია, ლექციაზე შეიძლება რენესანსზე საუბრისას უახლესი მხატვარი ახსენონ, ძალიან ცოცხალი პროცესია“.
აკადემიის სამხატვრო სტუდიაში დარჩენა მუშაობა მაგისტრანტებს ღამის 12 საათამდე შეუძლიათ. თედოც ლექციების შემდეგ სტუდიაში რჩება და ხატავს.
უკვე ორ მსხვილ გამოფენაში მონაწილეობდა. პირველი დეკემბერში გაიმართა, სახელწოდებით, Deck the Walls, სადაც სამი ფერწერული ტილო გამოფინა. სამივე გაიყიდა. მეორე, Tribeca Ball, სასწავლო წლის შემაჯამებელი გამოფენა, ნიუ–იორკში გუშინ გაიმართა. სტუმრებს შორის იყვნენ ნაომი უოტსი, ლივ შრეიბერი და ჰოლივუდის სხვა ვარსკვლავები. გამოფენის შემდეგ კი მსახიობ ბრუკ შილდსის ინსტაგრამზე თედოს ნახატთან გადაღებული ფოტოც გამოჩნდა.
იმისთვის, რომ ნიუ–იორკში ესწავლა, შარშან, აგვისტოში მისმა მეგობრებმა სოციალური
კამპანია წამოიწყეს. იმ 15 ათასიანი გრანტის გარდა, რომელიც თედომ მოიპოვა, სწავლისთვის კიდევ 24 ათასი დოლარი აკლდებოდა. გალერეა „ვანდას“ დახმარებით 42 ათასი ლარის ღირებულების ნახატები გაყიდა, დარჩენილი თანხის ნაწილი მეგობრების კამპანიით, გულშემატკივრებმა, ნაწილი კი ნიუ-იორკელმა ქართველებმა შეუგროვეს.
თედო რეხვიაშვილს გაისად ნიუ–იორკის სამხატვრო აკადემიის მაგისტრის ხარისხი ექნება. სჯერა, რომ მალე ხელოვანის ვიზასაც აიღებს, შეერთებულ შტატებშიც და სხვა ქვეყნებშიც მუშაობისა და გამოფენებში მონაწილეობის ფართო შესაძლებლობა გაუჩნდება. ამისთვის თედო ყველა იმ ადამიანს უხდის მადლობას, ვინც ოცნების ასრულებაში დაეხმარა.
წინ დიდი გეგმები აქვს, თუმცა საკუთარ თავს მაინც საქართველოში ხედავს. დაბრუნებას და განათლების პოლიტიკაზე მუშაობას ფიქრობს. „მინდა საგანმანათლებლო სივრცეში ცვლილებების შეტანა. ამაში ჩემს ცოდნას და მსოფლიოს არტკრიტიკოსებთან კონტაქტებსაც გამოვიყენებ. ჩვენ ვართ ერთი სხეული, ჩვენს ხელშია ჩვენი სამშობლო, არ უნდა მოვდუნდეთ, ახალი სისხლის გადასხმა სჭირდება ჩვენს საზოგადოებას და უნდა ვიბრძოლოთ ახალი თაობისთვის, რომელიც ზნეობაზე და განათლებაზე იქნება ორიენტირებული“.
ნიუ–იორკში წასვლამდე, თბილისში საკუთარ სახელოსნოში ორასამდე ახალგაზრდას ხატვას ასწავლიდა. თედო არც მათ მიტოვებას აპირებს.
რა ენატრება? - „ჩორჩანი, დედას სოფელია, მოხეც, მამა იქიდანაა. ჩემი ბავშვობა იქაა“.
[ავთო ინასარიძე, ახალციხე]