ტერეზა ჯავახეთიდან

ჩემი დღევანდელი ბლოგის თემა კიდევ ერთი წარმატებული ახალგაზრდაა, შემდგარი მოქალაქე, რეალიზებული ადამიანი. მჯერა, მოვა დრო და ჩემი ბლოგის გმირები ჯავახეთში სხვა სოციალურ–პოლიტიკურ რეალობას შექმნიან, ამიტომაც მინდა ქვეყანა მათ იცნობდეს.

"ჩვენი სამშობლო არის გამორჩეული თავისი კუთხური კულტურით – ერთმანეთისაგან განსხვავებული ტრადიციებით, სამზარეულოთი, ხასიათით... სტუდენტობიდან დღემდე ჩემი საყვარელი ქალაქი არის ბათუმი... ვარ ტოლერანტი, პირდაპირი და მაქსიმალისტი, ჩემს არჩევანს არასდროს ვნანობ".


ეს სიტყვები ახალქალაქელ ტერეზა ჩივჩიანს ეკუთვნის, რომელმაც 26 წლის ასაკში საოცრად ბევრი რამ მოასწრო: სამი სპეციალობა შეისწავლა, ტრენერის უნარ–ჩვევებს დაეუფლა, საბანკო საქმიანობაში მნიშვნელოვანი გამოცდილება მიიღო და ბოლო წლებია ახალქალაქის საგანმანათლებლო რესურს–ცენტრს ხელმძღვანელობს.

მისი სახელი პირველად მაშინ გავიგე, რესურს–ცენტრის უფროსად რომ დანიშნეს. ატყდა ერთი მითქმა–მთქმა, ვინ არის? რა დამსახურება აქვს? რას შეძლებს ეს პატარა გოგო? – კითხულობდნენ ახალქალაქელები. მერე ტერეზა გავიცანი და ყველა კითხვას პასუხი გაეცა.

პირადად ჩემთვის ტერეზა, ჯავახეთში მცხოვრები ეთნიკური სომეხი გოგონას ნამდვილი სახეა – ნიჭიერი, მებრძოლი, მიზანმიმართული. წარმატება გამბედაობამ, ცოდნამ და რისკმა მომიტანაო, – თავადაც ამბობს. ის იმის მაგალითიცაა, როგორ უნდა მოემზადო ხვალინდელი დღისთვის, არ შეუშინდე სიძნელეებს, მოასწრო ბევრის სწავლა მოკლე დროში და ჩამოყალიბდე ლიდერად: „მიყვარს სიახლეები, ინოვაციები, სუსტ მხარეებზე შემიძლია ვთქვა, რომ როგორც მე ვარ მაქსიმალისტი, ანალოგიურად ვითხოვ სხვებისაგანაც, რაც ალბათ ყველას არ შეუძლია“, – ამბობს ის.

ტერეზა საკუთარ ბიოგრაფიაზე თავდაჯერებულად საუბრობს. ამის საბაბიც აქვს. სოფელ ხულგუმოს საჯარო სკოლა ოქროს მედალზე დაამთავრა; ბათუმის შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ბაკალავრიატის საფეხურზე ერთმანეთის პარალელურად ორი სპეციალობა– მენეჯმენტი და აუდიტი შეისწავლა, მაგისტრატურაში კი საზოგადოებრივი ჯანდაცვის კურსი გაიარა. სამდიპლომიანი 26 წლის ტერეზა გაჩერებას არ აპირებს და სამომავლოდ საზღვარგარეთ გეგმავს სწავლის გაგრძელებას.

კადრი, რომელიც ქართულ–სომხურ ენებს სათანადო დონეზე ფლობს, საქართველოს განათლების სისტემაში ყოველთვის დეფიციტი იყო. სახელმწიფო ენის მაღალ დონეზე შესწავლა ტერეზასთვის ერთ–ერთი მთავარი გამოწვევა იყო, რაშიც ბათუმში სწავლის პერიოდი ძალიან დაეხმარა: "სრულიად უცხო გარემოში მოხვედრილს, შიში გულშიაც არ გამივლია, რადგან ეს ჩემი არჩევანი იყო. მე არასდროს ვნანობ გადადგმულ ნაბიჯს, არ გავურბივარ სირთულეებს, პირიქით. შესანიშნავი იყო სტუდენტობა. მყავდნენ არაჩვეულებრივი ლექტორები, უძლიერესი და აქტიური კურსელები და რაც ყველაზე მთავარია - მქონდა მამოტივირებელი და ტოლერანტული გარემო.

არასდროს მქონია ეთნიკურ ნიადაგზე რაიმე კონფლიქტი ან სხვანაირი დამოკიდებულება. ვიყავი ჩვენი კურსის სრულფასოვანი წევრი, ჯგუფხელი, აქტიურად ვერთვებოდი სხვადასხვა ღონისძიებებში და მხოლოდ თანადგომას ვგრძნობდი როგორც ლექტორების, ასევე კურსელების მხრიდან. ჩემი კლასელებიც ჩემთან ერთად ჩაირიცხნენ თბილისის სხვადასხვა უნივერსიტეტებში და არც მათგან მსმენია რაიმე კონფლიქტის შესახებ".

ტერეზა იმ ადამიანთა კატეგორიას განეკუთვნება, ვინც ადრეული ასაკიდან თავად დაგეგმა საკუთარი მომავალი. დღეს ფიქრობს, რომ ყველაფერი სწორად გათვალა და ამიტომაცაა შედეგით კმაყოფილი: "საქართველოში, კონკრეტულად ბათუმში, სწავლა იყო ჩემი არჩევანი, სპეციალობებიც მე ავირჩიე. ძალიან კმაყოფილი ვარ შედეგით. ახლაც რომ მქონდეს მეორე შანსი, არაფერს შევცვლიდი. სპეციალობები, რომლებიც შევისწავლე, აქტუალური და პერსპექტიული მიმართულებებია და როგორც შეამჩნევდით, სრულიად განსხვავებულია ერთამანეთისაგან, ამ ყველაფერმა მე მომცა განვითარების შესაძლებლობა სხვადასხვა დარგში".

ტერეზას შრომითი ბიოგრაფია მეორე კურსიდან, ბანკის ექსპერტის პოზიციით იწყება. აქვს ტრენერად მუშაობის გამოცდილება როგორც საჯარო, ასევე არასამთავრობო სექტორში. ამჟამად "მინელიუმის ლიდერთა აკადემიის" ტრენერიც გახლავთ.

ახალქალაქის საგანმანათლებლო რესურსცენტრი ზედამხედვლეობას მუნიციპალიტეტის ფარგლებში შემავალ 65 სკოლას უწევს, რაც ტერეზას აზრით მარტივი პროცესი არ არის: "მოწესრიგებული სასწავლო გარემო დღევანდელი საჯარო სკოლების ერთ–ერთი მთავარი პრიორიტეტია.

რეაბილიტაცია, გაზიფიცირება, სპორტული მოედნების მოწყობა, ინფრასტრუქტურის გაუმჯობესება როგორც სახელმწიფო, ასევე კერძო სექტორის დახმარებით, სკოლების ადმინისტრაციის მიერ სახელმწიფო ენაზე გამართული საქმისწარმება, მასწავლებელთა და მოსწავლეთა ჩართულობისა და მოტივაციის ამაღლება, აი ის, რაზეც ვმუშაობთ ყოველდღიურად".

ტერეზა განსაკუთრებით მოსწავლეთა მიღწევებითაა დაინტერესებული. ხშირად ხვდება და ესაუბრება მათ. მათ გვერდითაა ყველა მნიშვნელოვან სასკოლო ღონისძიებაზე, კარგად იცის ჯავახეთში მცხოვრები ახალგაზრდების პრობლემებიც და გააჩნია საკუთარი ხედვა ამ პრობლემის მოსაგვარებლად: "გვყავს უზომოდ ნიჭიერი ბავშვები. მაგალითად, წელს საქართველოს მასშტაბით ინტელექტუალური თამაშის "ეტალონის" ნახევარფინალში ჩვენმა მოსწავლემ აჩვენა უპრეცედენტო შედეგი - მიიღო მაქსიმალური 100 ქულა. უნდა შევძლოთ, რომ ხელი შევუწყოთ ასეთი ბავშვებს ნიჭის გამოვლენაში, განვითარებაში".

"ინტეგრაციის ძირითად პრობლემას წარმოადგენს სახელმწიფო ენის ცოდნის დაბალი დონე, ენის სწავლისათვის მნიშვნელოვანია გარემო და პრაქტიკა, რაც აქაურ მოსწავლეებს ნაკლებად აქვთ. საჭიროა აქტიურობა მათივე მხრიდან, ასევე ჩართულობა ისეთ პროექტებში, სადაც შეიძენენ საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ მეგობრებს, შეისწავლიან მათ კულტურას, ადათწესებს, იმოგზაურებენ ერთად. სასიხარულო ის ფაქტი, რომ ბავშვებს დიდი სურვილი აქვთ – შეისწავლონ ქართული ენა".

ტერეზა უფროსების მხრიდან გოგონათა უფლებების შეზღუდვებზეც ამახვილებს ყურადღებას, მშობლებს შვილების ნდობისაკენ მოუწოდებს და ამბობს, რომ "შიში უსაფუძვლოა, რადგან კარგად გაზრდილი შვილი არასოდეს იცვლება".

და ბოლოს: ჩემი აზრით, ტერეზა ერთი ძალიან იმედიანი ხმაა ჯავახეთიდან, რომელიც გვარწმუნებს, რომ როდესმე ყველა პრობლემა მოგვარდება, ენობრივი ბარიერი დაიძლევა, ინტეგრაცია შედგება, გაუცხოება წარსულს ჩაბარდება. ამის ცოცხალი მაგალითი კი თავად ტერეზაა.

[ცაულინა მალაზონია]