ნონა ქოზაშვილი: ‘ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ კომბაინის მძღოლი ვიქნებოდი’ [Video]

კომბაინის მართვა თვითონ ისწავლა და სპეციალური მოწმობაც აიღო. ფიქრობს, რომ რთულ საქმეს შეეჭიდა, თუმცა ამ საქმეს თან სიხარულიც ხშირად ახლავს: „ხანდახან ყანაში რომ შევდივარ, გლეხს თვალით ვანიშნებ არ გაქვს კარგი მოსავალი–თქო. მერე რომ ხედავს მოსავალი დიდია, ვცლი და არ ილევა, სახე უბრწყინავთ, გახარებულები მიყურებენ. ეს ისეთ ბედნიერებას მანიჭებს, რომ ამ დროს მთელი ქვეყანა ჩემი მგონია“.

ნონა შპს „მექანიზატორში“ მეშვიდე წელია მუშაობს. მისი სამუშაო სეზონურია და წლის განმავლობაში, დაახლოებით, ოთხი თვე გრძელდება.
თუმცა, ამ პერიოდში მოსავლის აღება საქართველოს თითქმის ყველა რეგიონში უხდება: „შირაქის ველიდან რომ დავიწყებთ, ჯავახეთში, სომხეთის საზღვართან ვამთავრებთ–ხოლმე. შეიძლება ითქვას, რომ საქართველოს უკიდურეს წერტილებამდეც მივდივარ“.

ამბობს, რომ მამა კომბაინზე მუშაობდა და მისი მომავალი საქმიანობა კომბაინს მამის სიყვარულით დაუკავშირა: „სამსახური მჭირდებოდა, თან მამას პროფესია ჩემთან უფრო ახლოს იყო. ის 51 წლის ასაკში დაიღუპა. ბავშვობაში უფრო მასთან ერთად ვიზრდებოდი, თუმცა, კომბაინის მართვა მამას არ უსწავლებია“.

ნონა ახალციხეში, სოფელ ფერსაში ცხოვრობს, სამი შვილი ჰყავს და მისი დილა 05:15 საათზე იწყება. როგორც თავად ამბობს, თუ იმ დღეს სამუშაოდ არ მიდის, ყველაზე მეტ დროს უმცროსი, ერთი წლის გოგონას მოვლას უთმობს.

„მიუხედავად დატვირთული განრიგისა, ყოველთვის ვცდილობ, რომ მოწესრიგებული ვიყო. სადაც არ უნდა ვიყო, რომელ კუთხეშიც, ყველგან მყავს სტილისტი შეთანხმებული, რომ თმა დავივარცხვო, ფრჩხილები გავიკეთო. არ მიყვარს კაბინაში მოუწესრიგებლად ჯდომა, ასე უფრო გემრიელად ვმუშაობ“, – გვიყვება ნონა.

როგორც თავად ამბობს, იმის გამო რომ ერთდაერთი ქალი კომბაინერია თავს სასაცილო ამბავი ხშირად გადახდენია: „სამეგრელოში ვიყავი მოსავლის აღებაზე. ოჯახში დაგვპატიჟეს. სახლიდან ჭიშკრამდე სანამ მასპინძელი ქალი მოვიდა თავში ირტყამდა ხელს. მეგონა რამე ცუდი ამბავი გაიგო და შევცბი, ვერ მივხვდი რა ხდებოდა. ამბობდა ცუდად ვარო, მეჩვენება თუ კომბაინზე ნამდვილად ქალი ზისო. ზოგს გრძელთმიანი კაციც ვგონივარ–ხოლმე“.

ნონას ერთადერთი ოცნებაა საკუთარი კომბაინი ჰყავდეს: „მინდა, რომ გრანტი დავწერო, კომბაინი შევიძინო და დამოუკიდებლად ვამუშაო. ასევე, მინდა რომ სოფლები უფრო მეტად მოწესრიგებული იყოს, სოფელში კომბაინით რომ გაივლი შეიძლება სახლებს ღობე ან სხვა რამე დაუზიანო“.



[მარიამ ბარძიმაძე, ნანა ინასარიძე, ახალციხე]