კარწახში ყოველი დილა წყლის ზიდვით იწყება

ახალქალაქში მცხოვრებლებს სასმელი წყლის მომარაგება ყოველდღიურად სათლებითა და ვირებით, შორი მანძილებიდან უწევთ.

„არიან ადამიანები, ვინც წყლის მოსატანად სოფლის ერთი ბოლოდან მეორეში დადის. ვერ წარმოიდგენთ, რა ძნელია ყოველ ცისმარე დღეს წყლის ზიდვა. წყალი გაგვიყვანონ სოფელში, ბევრს ხომ არაფერს ვითხოვთ“, – გვეუბნება სოფელ კარწახის მცხოვრები სერგეი ავეტიანი.

სოფელში სულ რამდენიმეა ისეთი ოჯახი, რომლებსაც წყალი სახლში აქვთ. სახლებამდე წყლის მიყვანა არც თუ ისე იაფია, ამიტომ, სოფლის მაღალ ნაწილში მცხოვრებლები წყალს სოფლის ერთადერთი, საერთო წყაროდან ეზიდებიან. პირველი საქმე კარწახში, რაც დილას ადრე, გაღვიძებისთანავე უნდა გააკეთო, სწორედ წყლის მოტანაა.

„სოფელში ცხოვრობს ხალხი, ვინც წყალი საკუთარი ხარჯით გაიყვანა და ტუმბოების მეშვეობით ონკანზე მოდის კიდეც. ბევრი წყალი ტყუილად იღვრება და ეს წყალი არ გამოყავთ, რომ მოსახლეობამ მოიხმაროს“, – ამბობს არშაკ ბაგრატუნიანი.

სოფლის მცხოვრებელთა გამოთვლით, სოფელში წყლის უახლოესი წყაროდან შემოსაყვანად 100,000 ლარზე მეტია საჭირო. სოფელს წყლის საკმაო მარაგი აქვს, პრობლემა მხოლოდ ისაა, ვინ ან რა სახსრებით გამოიყვანს წყალს მთებიდან სოფლამდე.

„საბჭოთა წლებში წყალი გვქონდა. ახლა რამდენიმე ათას ლარს არ ხარჯავენ, რათა წყალი მთებიდან აუზში ჩადიოდეს და ხალხამდე აღწევდეს. რამდენ ხანს შეიძლება ასე ცხოვრება. სოფელში ცხოვრებისთვის არანაირი პირობა არ არის“, – ამბობს ტიგრან დოხოიანი.

ახალგაზრდობის თქმით, მათი მოთმინების ფიალა ავსებულია და თუ მომავალშიც ასე გაგრძელდება, მეტს ვეღარ აიტანენ. მართალია, რას გააკეთებენ, ამას არ ამბობენ, მაგრამ ერთადერთ გამოსავლად სოფლიდან წასვლას მიიჩნევენ. კარწახელები თავადვე სვამენ კითხვას და თავადვე პასუხობენ: „რა არის ჩვენს სოფელში? მხოლოდ წყლის ვირებით თრევა“.

ძნელი სათქმელია, მოგვარდება თუ არა კარწახში სასმელი წყლის პრობლემა, მიუხედავად იმისა, რომ ახალი წყალსადენებისთვის ადგილობრივი ბიუჯეტიდან 522,000 ლარია გამოყოფილი. მსგავსი პრობლემები ათზე მეტ სოფელს აქვს, ეს თანხა კი ერთ ან ორ სოფელს ეყოფა.

კონკრეტულად რომელ სოფლებში აიგება ახალი წყალსადენი, ჯერჯერობით გადაწყვეტილი არ არის.

[აღუნიკ აივაზიანი, ახალქალაქი]