ფერადი, მოხატული სახლი სოფელ ფერსაში [Photos]

სამცხეში ვართ, ახალციხესთან ახლოს, ცენტრალური გზიდან ორ კილომეტრში მდებარე სოფელ ფერსის გზას მივუყვებით. გზა მოასფალტებული არ არის და ამბობენ, რომ არც არასდროს ყოფილა.

სოფელში ბუნებრივი მინერალური „მჟავე წყალი“ ამოდის მიწიდან. ეს წყალი ჩემთვის ბორჯომის წყლებზე ბევრად გემრიელი აღმოჩნდა.
სოფლის ბოლოში, იქ, სადაც ისტორიული მეჩეთისკენ მისასვლელი ამაღლებული ხეივანი იწყება, ღელის პირას ერთი სახლი დგას, რომელიც დანახვისთანავე თვალს გწყვეტს თავისი ფერადოვნებით. კედლები მთლიანად მოხატულია.

სახლს ვუახლოვდებით და ღობეებზე აკრული სურათების გადაღებას ვიწყებთ. ხმაურზე ეზოდან დიასახლისი გამოდის და სახლში გვეპატიჟება. სახლი შიგნიდანაც მთლიანად მოხატულია.

„76 წლის ვარ, არც არასოდეს მისწავლია ხატვა. ჩემით მოვინდომე. ახლა აქ მარტო ვცხოვრობ, ჩემი ქმარი გარდაიცვალა. სამი გოგო მყავს, ყველა გათხოვილია, შვილიშვილები მოდიან ხშირად. 12 წელი საბერძნეთში ვმუშაობდი მოხუცების მომვლელად. რომ აღარ შემეძლო მუშაობა, დავბრუნდი აქ. ყველაფერი ჩემი ხელით გავაკეთე, ის გზაც მე გავაფართოვე, ღელე შემოდიოდა უკვე ეზოსთან“, – გვიყვება სახლის დიასახლისი ეთერ ბექაური.

სახლის მოხატვა სამი წლის წინ დაუწყია.

„ჩანაფიქრი დიდი ხანია მქონდა და ახლა განვახორციელე. ეს აივანი შარშან ზამთარში მოვხატე. ახალგაზრდობაში ბევრი რამის გაკეთება მსურდა, მაგრამ მაშინ არ ვაძლევდი თავს უფლებას. ახლა კი ვაკეთებ, მაგრამ ახლა უკვე ძალა აღარ მაქვს, სანამ ახალგაზრდა ხარ, რაც გსურს, თურმე, ის უნდა გააკეთო“..

სახლის მოხატულობა, ფერები, ორნამენტები, ყვავილები, ძალიან ჰგავს იქვე მდგარი მეჩეთის შემკულობას. ირკვევა, რომ ეთერს ახალგაზრდობა ამ მეჩეთში გაუტარებია, – საწყობის გამგედ მუშაობდა, საწყობი კი მეჩეთში იყო მოწყობილი.

ეთერს ვემშვიდობებით და გზას მეჩეთისკენ ვაგრძელებთ. დაბრუნებისას მხატვარი დიასახლისი ისევ გვხვდება, საკუთარი ხელით გამოხდილ მესხურ ჭანჭურის არაყს, თუთის ტყლაპსა და კაკალს გვჩუქნის და უკანა გზაზე დალოცვასა და კეთილ სურვილებს გვაყოლებს.





















[ავტორი: ნესტან ბლუაშვილი]