საბუთების მცველი ახალციხიდან [Photo]

მუშაობა 1970 წლის 1 ივლისს,19 წლისამ დაიწყო. ახალციხის არქივში არქივარიუსად, ანუ, საბუთების მცველად დანიშნეს. მალევე საცნობარო ჯგუფში გადაიყვანეს და დღემდე იქ მუშაობს.

„საჯარო სამსახურებიდან და სხვადასხვა ორგანიზაციებიდან არქივში ბევრი საბუთი შემოდის. ამ საბუთების დახარისხება და შემდეგ, საჭიროების შემთხვევაში, ცნობის გაცემა მევალება“, – გვეუბნება 65 წლის ლამარა კაპანაძე, რომელიც არქივში მუშაობის 46 წელს ითვლის.

ახალციხის არქივს სამი საცავი აქვს, ლამარა კაპანაძეს მეორე საცავი აბარია, – დოკუმენტები, სადაც სხვადასხვა სამსახურებში მომუშავე ადამიანების დანიშვნა, ხელფასები, გათავისუფლება, განცხადება ან დაზღვევის შესახებ ინფორმაცია ინახება. ლამარა კაპანაძე ამ დოკუმენტებს დარაჯობს.

"აქ ხშირად მოდიან და ითხოვენ ცნობებს, მაგალითად, ვინმე კონკრეტულ სამსახურში მუშაობისას რა ხელფასს იღებდა ან რამდენი წელი მუშაობდა“, – გვეუბნება იგი.

ლამარა ამბობს, რომ ყველაზე ხშირად ადამიანებს ცნობები პენსიის დასანიშნად სჭირდებათ. ეს ძირითადად რუსეთში მცხოვრები პიროვნებები არიან, რომლებიც ადრე საქართველოში, ახალციხეში ცხოვრობდნენ და მუშაობდნენ: "შეიძლება ვინმესთვის სასაცილო იყოს, მაგრამ ამ დოკუმეტებს ძალიან ვუფრთხილდები. იმ შემთხვევაში თუ საბუთი დაზიანებულია, მის განახლებას ვცდილობ“.

ყველაზე ძველი დოკუმენტი, რომელიც მის საცავში ინახება, 1940 წლით თარიღდება. ამბობს, რომ დოკუმენტებს გარკვეული ვადა აქვს, ამ ვადის გასვლის შემდეგ, ძველ მასალას თბილისში, მაკულატურაში აბარებენ.

არქივში მომუშავე თანამშრომლებს შორის, ლამარა კაპანაძეს ყველაზე დიდი გამოცდილება აქვს. ამბობს, რომ ზეპირად იცის რომელი საბუთი სად დევს და როგორ მოძებნოს.

"ბებო, რა იცი რომელი საბუთი სად დევს და როგორ მოძებნო? ხშირად მეკითხებიან ხოლმე შვილიშვილები“, – გვეუბნება ლამარა და საუბარი ოჯახის თემაზე გადადის.

ორი შვილი და შვილიშვილები ჰყავს.

„შვილიშვილები უკვე დიდები არიან, სტუდენტები“, – გვეუბნება და ამატებს, რომ მათით ძალიან ამაყობს.

ამბობს, რომ ჯერ სამსახურიდან წასვლას არ აპირებს: „ 65 წლის ვარ, მაგრამ ძალიან გამიჭირდება ასეთი ტემპით მუშაობის შემდეგ, სახლში დაჯდომა, ცუდად ვიგრძნობ თავს. მაშინ წავალ, როცა მივხვდები, რომ ჩემს საქმეს ვეღრ ვაკეთებ“.

[მარიამ ბარძიმაძე, ახალციხე]