სოფლებს, რომლებსაც მაღალმთიანის სტატუსი 2016 წლამდე ჰქონდათ, საშემოსავლო შეღავათები შეუნარჩუნდათ

„საქართველოს საგადასახადო კოდექსში ცვლილების შეტანის შესახებ“ საქართველოს კანონით (4842-IIს, 04.03.16) საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლს დაემატა 91-ე ნაწილი, რომლის შესაბამისად, საშემოსავლო გადასახადში 2016 წლამდე არსებული შეღავათი შეუნარჩუნდათ პირებს, რომლებიც 2016წლამდე, მაღალმთიანი დასახლებების სტატუსის გამო სარგებლობდნენ ამ შეღავათებით“, – განგვიმარტეს ფინანსთა სამინისტროში.

„ახალი კანონის თანახმად, რომელ სოფლებსაც გაუუქმდათ მაღალმთიანის სტატუსი, იქ მცხოვრებ მოსახლეობაზე უარყოფითი გავლენა რომ არ ექონია ამ პროცესებს, ამიტომ მთავრობამ ჩათვალა საჭიროდ, რომ ის შეღავათები რომლებიც მანამდე არსებობდა საგადასახადო კუთხით, დაეტოვებინათ. ეს არ ეხება სხვა საკითხებს“, – განაცხადა მთის განვითარების ეროვნული საბჭოს მდივანმა ოთარ კონჯარიამ.

საუბარია შემდეგ შეღავათებზე:
• საშემოსავლო გადასახადით არ იბეგრება მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები მრავალშვილიანი პირის (რომლის კმაყოფაზეა 18 წლამდე ასაკის სამი ან სამზე მეტი შვილი)მიერ მაღალმთიან დასახლებაში საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან კალენდარული წლის განმავლობაში ხელფასის სახით მიღებული დასაბეგრი შემოსავალი 3000 ლარამდე.

• მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრებ ერთ ან ორშვილიან პირს (რომლის კმაყოფაზეა 18 წლამდე ასაკის ერთი ან ორი შვილი) მაღალმთიან დასახლებაში საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან კალენდარული წლის განმავლობაში ხელფასის სახით მიღებულ 3000 ლარამდე დასაბეგრ შემოსავალზე გადასახდელი საშემოსავლო გადასახადი 50 პროცენტით უმცირდება.

• საშემოსავლო გადასახადით ასევე არ იბეგრება მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მქონე პირის მიერ მაღალმთიან დასახლებაში საქმიანობით კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული 6000 ლარამდე დასაბეგრი შემოსავალი, გარდა საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან ხელფასის სახით მიღებული შემოსავლისა.

შეღავათით სარგებლობის მიზნებისთვის, აუცილებელია დასახლებას, სადაც მუშაობს და ცხოვრობს პირი, ჰქონდეს მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი, ხოლო ის ფაქტი, რომ შესაძლბელია რეგისტრაციისა და სამუშაო ადგილი არ იყოს ერთი და იგივე, არ გამორიცხავს სსკ–ის 82-ე მუხლის მეორე ნაწილის შესაბამისი ქვეპუნქტით სარგებლობას.

შეგახსენებთ, რომ ახალი კანონი სამცხე–ჯავახეთის 6 მუნიციპალიტეტის 201 დასახლებული პუნქტს შეეხო. იმ ნუსხის მიხედვით, რომელიც 2015 წლის 30 დეკემბერს გამოქვეყნდა, სამცხე–ჯავახეთში მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი მიიღო ახალციხის 30–მა, ადიგენის 33–მა, ასპინძის 24–მა, ბორჯომის 17–მა და ნინოწმინდა – ახალქალაქის ყველა დასახლებულმა პუნქტმა. დარჩენილი დასახლებებიდან კი ნაწილი არის ისეთი, რომელსაც 2016 წლამდე ჰქონდა მაღალმთიანის სტატუსი. მაგალითად, ახალციხეში ასეთი 11 სოფელია.

[თინათინ ზაზაძე, ახალციხე]