ფოტოპროექტი: მეწაღეები ახალციხიდან [Photo]

რამაზ ოქრომელიძე 40 წელია მეწაღედ მუშაობს, 1975 წელს რუსთავში დაამთავრა პროფესიული სასწავლებელი და მას შემდეგ, ახალციხეში, ძველი ბაზრის მიმდებარე ტერიტორიაზე მუშაობს: „ თავიდან კლიენტებს სახლში ვიღებდი, მაგრამ მერე ვეღარ ავუდიოდი საქმეს და პატარა „ბუტკა“ ვიქირავე“.

ამბობს, რომ უკვე ერთგული კლიენტები ჰყავს, თუმცა, მიუხედავად მათი სიმრავლისა, ოჯახის სარჩენად ფეხსაცმლის კერვისგან მიღებული შემოსავალი საკმარისი არ არის, ამიტომ სოფელში მიწის ნაკვეთებსაც ამუშავებს.





რობერტ აკოფიანი 15 წლის იყო ფეხსაცმლის კერვა რომ დაიწყო. ქალაქის ცენტრში ერთ პატარა ჯიხურში მუშაობს, სადაც წელში გამართვაც კი შეუძლებელია. ამბობს, რომ მისი ხელობა ბევრ ადამიანს მოსწონს და კლიენტები სხვადასხვა ქალაქებიდან აკითხავენ: „თბილისიდან ჩამოვიდა და მითხრა 150 დოლარი მივეცი ჩექმაში, შენთან იმიტომ ჩამოვედი, ვიცი, რომ კარგად გააკეთებო. 3 საათში გავუმზადე“.

სახლში მარტო ცხოვრობს. მეორე ჯგუფის შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირია და თავს პენსიითა და თავისი ხელობით ირჩენს. ერთადერთი რაზეც გული სწყდება, უყურადღებობაა: „ბუტკაში“ მრიცხველიც მაქვს და სადენებიც გაყვანილია, ვის არ მივაკითხე, მაგრამ შუქი არავინ ჩამირთო. კარგად ვერ ვხედავ და იძულებული ვარ ფეხსაცმელი გარეთ შევკერო“.

[თინათინ ზაზაძე, ახალციხე]