‘ხატვა არის დრო, რომელიც არ მენანება’ - თვითნასწავლი მხატვარი აბასთუმნიდან [ფოტო]

ლევან ცისკარაძე აბასთუმნიდანაა. ამბობს, რომ რაც თავი ახსოვს ხატავს. შენახული აქვს პირველი ნახატი ტილოზე და განსაკუთრებულად უყვარს: „რაც თავი მახსოვს ვხატავ, მთელი ჩემი გააზრებული ცხოვრებაა. გამორჩეულია პირველი ნახატი ტილოზე. გამხმარ ხის ტოტზე ყანჩა ზის. ხატვისთვის განსაკუთრებული გარემო არ მჭირდება, მთავარია ფანქრები და საღებავები მქონდეს“.

ძირითადად მრავალფეროვანი ბუნების ხატვა მოსწონს. იშვიათად ხატავს პორტრეტებს. მუშაობს აკრილში, გუაშში, ზეთშიც და საღებავშიც.
„მაგალითად აკრილზე რომ ვმუშაობ, შეიძლება მომბეზრდეს რაღაცა პერიოდი და მერე გუაშზე დავიწყო მუშაობა. სხვადასხვა ტიპით უნდა მუშაობა, თვითონ ფერსაც სხვანაირად იღებს და საინტერესოა“, - ამბობს ლევანი.

ხატვა პროფესიონალურად არ შეუსწავლია, თვითნასწავლია და ამბობს, რომ ნამუშევერების დახვეწისთვის ბევრი საშუალება არსებობს. სახლში არავინ ხატავს, თუმცა შემფასებლად ისევ ოჯახის წევრი ჰყავდა: “ჩემი შემფასებელი პაპაჩემი იყო, როცა ნახატი მიმქონდა იმდენად მაღალ შეფასებას მაძლევდა, რომ მოტივაციის მომცემი იყო, მახალისებდა. ამიტომაც არ შევეშვი“.

26 წლის ლევან ცისკარაძე საფარის სასულიერო სემინარიის კურსდამთავრებულია. ხატვის პარალელურად ხატებსაც წერს. მისი ნამუშევრები ჭულეს მონასტერში და ვარხნის ღვთისმშობლის სახელობის ტაძარშია.

„ხატწერას არ შეიძლება ხატვაში ავურიოთ. ამას სჭირდება მიდგომა, განწყობა, შინაგანი მდგომარეობა და ა.შ. როცა ხატს აკეთებ, იმაზე ადამიანს ლოცვა უნდა მოუნდეს“.

ლევანი გამოფენებში არ მონაწილეობს, თუმცა უახლოეს მომავალში გეგმავს, რომ პერსონალური გამოფენა გააკეთოს. ამბობს, რომ შემფასებლების შიში არ აქვს: „რასაც ვგრძნობ, იმას ვხატავ. მე ხომ არ მაქვს პრეტენზია რომ მხატვარი ვარ. უბრალოდ ვაკეთებ ამას და ვინც შეხედავს და გაიგებს მისთვის იქნება. ხატვა არის დრო, რომელიც არ მენანება, რომ იხარჯება“.









[თაკო ფეიქრიშვილი, ადიგენი]