არტ კაფის ‘მდგმურები’ - როგორ ცხოვრობს ახალციხის მკითხველთა კლუბი

საქმეში „მესხეთის თეატრის“ მსახიობებიც ჩაერთნენ და პირველი ლიტერატურული შეხვედრაც თეატრის შენობის ახლად შექმნილ სივრცეში – არტ კაფეში შედგა:



ირაკლის უხარია, რომ მკითხველთა კლუბი ქალაქში სულ უფრო აქტუალური ხდება, მოდიან ახალი ადამიანები ახალი იდეებით. არტ კაფეც შესაფერისი ადგილი გამოდგა ლიტერატურული საუბრებისთვის:

„ცხრა წელია ამ ქალაქში ვცხოვრობ, თუმცა აქაურობას ვერ ვერგები. ბევრი გატაცება მაქვს, თუმცა ვერ ვახორციელებ. ქალაქში თავისუფალი სივრცეები აქამდე არ იყო, თუმცა რაც არტ კაფე გამოჩნდა, მისი განსხვავებული გარემო მწყვეტს გარე სამყაროს, ვფიქრობ ის მკითხველებისთვის იდეალური თავშეყრის ადგილია“.



არტ კაფე „მესხეთის თეატრის“ მესამე სართულზე, მსახიობებმა ლიაკო გოგიძემ და ანი ხუბუტიამ რამდენიმე თვის წინ დააფუძნეს და სურთ სივრცე შემოქმედი ადამიანების მუდმივ თავშესაფრად აქციონ.



„სამსახური–სახლი – ეს ის ჩაკეტილი წრეა, რომლიდანაც ქალაქის მოსახლეობა ვერ გამოდის, ვფიქრობ უნდა ვასწავლოთ მათ, რომ არსებობს სხვა რაღაცებიც, არტ კაფის იდეა სწორედ ამაშია – გაიგონ განსხვავებული აზრი და მოახდინონ საკუთარი თავის რეალიზება“. – გვიყვება ანი.



ახალციხელი ლიტერატურის მოყვარულები ყოველ პარასკევს, საღამოს საათებში იკრიბებიან. წევრებმა პირველ შეხვედრაზე, ნოემბერში, ერთმანეთს გურამ რჩეულიშვილის მოთხრობებით მიღებული შთაბეჭდილებები გაუზიარეს. ამას მოჰყვა რიჩარდ ბახის „თოლია ჯონათან ლივინგსტონი“ და ჯემალ ქარჩხაძის „მდგმური“.

33 წლის გიორგი გვირჯიშვილს, IT სპეციალისტს, ბევრი სხვა ახალციხელის მსგავსად, დატვირთული სამუშაო გრაფიკი აქვს, თუმცა თავისუფალი დროის გამონახვას ლიტერატურისთვის მაინც ახერხებს:



მათ არაფორმალურ გაერთიანებაში არც ასაკობრივი და არც რაიმე სხვა ტიპის შეზღუდვაა. სხვადასხვა ასაკისა და პროფესიის 16 მკითხველს მხოლოდ ლიტერატურის სიყვარული აერთიანებს.

ნაირა გოგოლაძე ქალაქის ბიბლიოთეკაში მუშაობს. 25 წელია ახალციხეში ცხოვრობს. იხსენებს, რომ ლიტერატურულ შეხვედრებს მისი სტუდენტობის დროსაც აწყობდნენ, თუმცა უფრო ვიწრო წრეებში.

„როცა ვკითხულობ მინდება, რომ ვიღაცას გავუზიარო, ეს მსიამოვნებს მკითხველთა კლუბში. თავიდან რომ მოვდიოდი ვიფიქრე მარტო პატარები იქნებოდნენ და ვერ მოვერგებოდი აქაურობას, თუმცა სხვა სურათი დამხვდა. ყველაზე მეტად თინეიჯერების აზრი მაინტერესებს, ქარჩხაძის „მდგმური“ განვიხილეთ და იქ ისეთი რაღაცები თქვეს, მე რომ არც მიფიქრია“.



არტ კაფეში უჩვეულო საღამოა. სამსახურიდან თუ სასწავლებლიდან გამოთავისუფლებული, ვინტაჟურ ოთახში წრეზე შემომსხდარი მკითხველები მწერლის ონლაინ ჩართვას ელოდებიან. თუ მანამდე წიგნის განხილვას კლუბის წევრები რიგრიგობით, საკუთარი აზრის გამოთქმით იწყებდნენ, დღეს „იასამნის სეზონის“ ავტორს, ნინია სადღობელაშვილს კითხვებს პირადად უსვამენ.

„საიდან გაჩნდა რომანის დაწერის იდეა?“, „რატომ ვითარდება სიუჟეტი ასე?“, „გმირები რეალურები არიან თუ გამოგონილნი?“ – კითხვა-პასუხი 20 წუთს გაგრძელდა, „იასამნის სეზონის“ ავტორმა საკუთარ გამოცდილებაზეც ისაუბრა – „ნაირა გელაშვილის „დედის ოთახი“ ჩემთვის ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესი რომანია, მისი წაკითხვის შემდეგ გადავწყვიტე მწერალი გავმხდარიყავი“ – გაუმხილა ნინია სადღობელაშვილმა არტ კაფეში შეკრებილებს.

“დედის ოთახის“ წაკითხვის ბედნიერება მკითხველთა კლუბს ჯერ კიდევ წინ აქვს, „იასამნის“ განხილვა მწერლის ჩართვის დასრულების შემდეგაც კარგა ხანს გრძელდება და შემდეგი შეკრების თარიღის დათქმით სრულდება. მცირედი დისკუსიის შემდეგ, მომდევნო საკითხავიც შერჩეულია.



ირაკლი ახლა პორტუგალიელი ნობელიანტის, ჟოზე სარამაგუს „სიბრმავეს“ კითხულობს. წინ საახალწლო დღეებია, თუმცა გამორჩეულად მაინც 11 იანვარს ელოდება, დღეს, როდესაც კლუბის წევრებთან ერთად უსახელო ქალაქის უსახელო გმირებზე ისაუბრებს.

[ავთო ინასარიძე, ახალციხე]