,,საუბარი“ მამასთან

მა, მე არ ვიცი სად წადი, არც არავისთვის მიკითხავს. ვიცი, რომ აქ ხარ გულში, სულ ხომ მეუბნებოდი - შენს მუჭისხელა გულში მე ვარო, მაშინ არ მჯეროდა, ამხელა და ასეთი დიდი ჩემს მუცელს ზემოთ როგორ ეტეოდი, ახლა ვიცი მართლა აქ ხარ, რაღაცნაირად. ალბათ ძალიან, ძალიან მოკუნტული, მაგრამ ჩემს გულში ხარ და მიხარია.

სკოლაში შენ რომ აღარ წამიყვან ვიცი, არადა მინდოდა შენ წაგეყვანე, რადგან მითხარი იქ ბევრი ხალხი იქნება და კისერზე შეგისვამო. შენი კისერზე როცა ვზივარ ცას ვწვდები, ჰოდა ძალიან გამიხარდა. ახლა ვიცი, დედამ უნდა წამიყვანოს. დედაც დამისვამს კისერზე, მაგრამ ცისტოლა ვერ გავხდები.

დედა ისევ მიყიდის თოჯინებს, თუმცა აღარ ეტყვი - არ უყვარს ბავშვს ეს ,,კუკლები“ და რას მოგაქვს, უყიდე ბურთი.
შენ თმებს სხვანაირად მიწნი, ასე დედამ არ იცის, ნეტა დაგკვირვებოდა და ესწავლა.

არც რაგბის თამაში იცის დედამ. ლელოზე ცისხელაზე მხოლოდ შენ მაბზრიალებდი. აწი ყველა ლელოს დადებაზე ბურთს გულთან მივიტან და დაგანახებ ახლოდან.

,,სალამურას თავგადასავალის” წაკითხვაც ვერ მოვასწარით. წელს კითხვას ვისწავლი და მე წაგიკითხავ ხმამაღლა, ხომ გაიგონებ? ჩემზე მეტად შენ გაინტერესებს რას იზამს სალამურა.

ბათუმში დელფინარიუმშიც ვერ წამიყვანე. ალბათ ბალერინაც ვერ გამოვალ, რადგან ბალეტზე სიარულს, და იმათ კიდე ფეხზე რომ იცვამენ, დამავიწყდა რაც ქვია ბევრი ფული უნდა, დედას კი მაგდენი ფული არ ექნება.

კიდევ კარგი ფრანის გაკეთება მასწავლე და ველოსიპედის ტარება.

შენი მობილური მოგვიტანეს გუშინ, რა სულ სულ ჩემი სიცილი და ცეკვები ჩაგიწერია! შენ არსად ჩანხარ. მინდოდა დამენახე.

მა, დღეს ტელევიზორში შენი სურათი აჩვენეს, შახტაში დაიღუპაო.

[მატასი]