აღარ დარჩეთ სახლებში გოგოებო!

ბავშვობაში ,,ალილოზე“ სოფელში გოგო მარტო მე დავდიოდი. ჩემს ძმებთან ერთად მივდიოდი და ვმღეროდით. სხვები გოგოებს არ უშვებდნენ, ჩემს ძმებს ეს უკვირდათ. მშობლები თავს გადაქნევდნენ ხოლმე.

დიდობაში - მეგობარს ბაბუა გარდაეცვალა სოფელში და ქელეხში ფული მივიტანე.

როგორ ხდება იცით? ეზოში, სადმე ხის გადახურულში დგას პატარა, ოთკუთხედი მაგიდა თეთრსუფრა გადაფარებული, მჟავე კიტრით, ყველითა და ლავაშით გაწყობილი. მაგიდასთან ზის ორი კაცი, ერთს გადაშლილი აქვს სქელი მათემატიკის რვეული, მეორეს ჩემოდანი - ჩანთა. მიდიხარ, ეუბნები სახელს, გვარს და თანხის რაოდენობას. მათემატიკის რვეულიანი იწერს, ჩემოდნიანს კი ფულს აწვდი.

დასაფლავების მეორე დღეს, როცა ჩემი მეგობარი სამსახურში მოვიდა მითხრა, შენი სახელი შეუცვლიათ და კაცის სახელით იყავი ჩაწერილიო. დავუშვათ, ვარ გურანდა იქ ეწერა გურამი.

ანუ, სოფელში ყველა წერს კაცის სახელსა და გვარს და მე რადგან ქალის სახელი ვუთხარი, იფიქრეს მოგვესმაო და მიმსგავსებული კაცის სახელი ჩაწერეს.

ერთი შეხედვით არაფერი ისტორიაა, თუმცა ქალის მეორეხარისხოვნად მოაზრების უდიდესი მანიშნებელია. ვერ დაუშვეს, რომ ქალს შეეძლო თავისი სახელითა და გვარით ესარგებლა.

როცა ნაცნობთა წრეში ეს ისტორია მოვყევი, გაიცინეს -კარგი რა, რაებს აქცევს ყურადღებას, ასე წვრილმანებით საუბარი იმაზე რომ ქალი იჩაგრება სასაცილოა.

და იქ მდჯომმა ახალგაზრდა კაცმა, რომელიც უმუშევარია, ოჯახში მხოლოდ ცოლია დასაქმებული და ყველანაირ თანხას დაწყებული გადასახადებითა და დამთავრებული ლუდისა და სიგარეტის ჩათვლით ის აძლევს, არასდროს აზრად არ მოსვლია, ცოლის სახელი სადმე დაეფიქსირებინა, მან ამ ისტორიის მოსმენისას ყველაზე მეტი იხარხარა.

ერთხელ, ქუჩაში ჩემს გაჩერებულ მანქანას ავტომობილი დაეჯახა. ჩავედი.

- შენ რა გელაპარაკო კაბიანი ხარ, ქმარს დაუძახე იმას ვეტყვი სათქმელს, - მითხრა კაცმა, რომელმაც გაშლილ, დაახლოებით სამი მეტრის სიგანის გზაზე პირდაპირ ჩემს მანქანას დაარტყა.

- მე რატომ უნდა დაგელაპარაკოთ!, -ვუთხარი და პატრულში დავრეკე.

ბავშვობაში - ,,სახლში დარჩენილი გოგოები“ მეცოდებოდნენ, რადგან ყველა მათგანს ვიცნობდი და ვიცოდი როგორ უნდოდათ ,,ალილოზე“ წამოსვლა.

,,სახლში დარჩენილი გოგოების“ ქმრები, ძმები და მამები ამბობენ, ალბათ ახლა ქალების ისტორიებზე - რა წვრილმანებს აკვირდებით, კარგით რა, რა ქალის ჩაგვრა!

ჰოდა, აღარ დარჩეთ სახლებში გოგოებო! აღარ დარჩეთ!

[მატასი]