ძვირი „ბოლო ზარი“

17 მაისის, დილის 9 საათიდან, ახალქალაქის მუნიციპალიტეტის სკოლების უმრავლესობაში „ტრადიციული“ ბოლო ზარის აღსანიშნად ემზადებოდნენ. ახალქალაქის სკოლებში ბოლო ზარისთვის მზადებას თებერვალში იწყებენ. ამზადებენ სცენარებს, ირჩევენ სიმღერებს და ითვლიან, რამდენი დაიხარჯება სხვადასხვა წვრილმანზე. ამ დღეს სკოლადამთავრებულები ბოლო ზარზე სიტყვით გამოსვლისთვის ემზადებიან, სიმღერებს, ლექსებსა და ცეკვას სწავლობენ, ამ დღეს პრაქტიკულად ყველა ღელავს.

ქალაქის სხვადასხვა სკოლებში დღესასწაული ერთგვაროვნად მიმდინარეობს, თუმცა ამ ერთგვაროვნებასაც ყველა სხვადასხვანაირად ავლენს. ზეიმის შემდეგ სკოლადამთავრებულები ეკლესიაში სანთლის დასანთებად მიდიან.

კიდევ ერთი ტრადიციაა, ბოლო ზარის შემდეგ, მართვის მოწმობის არმქონე სკოლადამთავრებულების „მსვლელობა“ მშობლების მანქანებით. საპატრულო პოლიციამ სკოლებში ადრევე გაგზავნა შეტყობინება, რომ სკოლის მოსწავლეებს მართვის მოწმობების გარეშე მანქანის ტარება ამ დღესაც კი ეკრძალებათ. თუმცა, შეტყობინების მიუხედავად, ამ დღეს ქუჩებში მაინც შეიძლება შეხვდე მანქანებს, რომლებშიც უკვე ყოფილი მოსწავლეები სხედან.

სკოლდამთავრებულთა ოჯახებშიც საგონებელში არიან და ფიქრობენ, როგორ მოახერხონ, რომ მათი შვილი არავის ჩამორჩეს და პირიქით, ყველაფერში აჯობოს თანატოლებს.

ასეთი მიდგომიდან გამომდინარე, ბევრი ყველაფერს აკეთებს, ვალებსაც კი იღებს, ოღონდ მათი შვილი თანაკლასელებს არ ჩამორჩეს ძვირფას ტანსაცმელში, სავსე საფულესა და ზოგიერთ შემთხვევებში, დიდ ან ძვირადღირებულ საჩუქრებში. სტუმრებისთვის სუფრის გაშლაზე აღარაფერს ვამბობთ. ზოგი დარბაზებსა და რესტორნებს ქირაობს მრავალრიცხოვანი ნათესავების, მეგობრებისა და ნაცნობებისთვის.

ამ დღეს ნაცნობები, ისევე როგორც ახალ წელს, სტუმრად დადიან სკოლადამთავრებულთა ოჯახებში. მნიშვნელობა არ აქვს, ყოფილი მოსწავლეების მშობლები აფრთხილებენ თუ არა, რომ სუფრა არ იქნება, თუმცა პროდუქტებს ყოველი შემთხვევისთვის ჩუმად ყიდულობენ, თუ დაუპატიჟებელი სტუმრებიც მოვიდნენ.

ბოლო ზარი მშვენიერი საბაბია ჩაიცვა ლამაზად, მოინახულო ნაცნობები და ნათესავები. ყველა ჩივის ამ „სულელურ ჩვეულებაზე“, თუმცა მასზე უარის თქმას არავინ აპირებს.

მშობელთა ანგარიშით, სკოლის დამთავრება მათ საკმაოდ ბევრი უჯდებათ.

„ბოლო ზარი დაახლოებით 1000 დოლარი გვიჯდება. ესაა ტანსაცმელი, გამოსაშვები ფოტოალბომის ხარჯი, წვეულების ფული და რასაკვირველია, სახლში სუფრის გაშლა. ბუნებრივია, ზედმეტის დახარჯვა არავის უნდა, თუმცა საზოგადოებრივ აზრს უზარმაზარი ზეგავლენა აქვს იმავე საზოგადოებაზე. ამიტომ პრაქტიკულად ყველა ხარჯავს ფულს, რათა არავინ თქვას, რომ ბავშვისთვის ფული ენანება. ზოგიერთი ნაკლებს ხარჯავს, ზოგი კი უფრო მეტს“, – ამბობს კარინე დემურჩიანის მშობელი.

თუ საშუალოდ მშობელი 1000 ლარიდან 1000 დოლარამდე ხარჯავს, ზოგს მეტი თანხის გაღება უწევს, რადგან დარბაზს ქირაობს და ერთი სტუმრისთვის 30–დან 50 ლარამდე თანხას იხდის.

„გააჩნია, ვინ რამდენს ხარჯავს. ჩვენ დაახლოებით 1000 ლარი დავხარჯეთ“, – ამბობს ასია მოსოიანი.

ბევრს ყველაფრის ერთბაშად ყიდვის საშუალება არ აქვს და თანდათანობით ყიდულობს.

„მე ყველაფრის ყიდვა საკმაო ხნის წინ დავიწყე. მართალია, უკვე 1000 ლარი დავხარჯეთ, მაგრამ ძირითადი ხარჯი კიდევ წინაა“, – ამბობს მშობელი, რომელმაც ვინაობის დასახელება არ მოისურვა.

ფულის ასე ხარჯვას თავად მოსწავლეები არ ეთანხმებიან. მათი უმრავლესობა ამჯობინებს, რომ ეს ფული მათ სამომავლო გეგმებზე დაიხარჯოს.
„ჩვენ უმაღლეს სასწავლებელში არ ვაბარებთ, რომ აღნიშვნად ღირდეს, მხოლოდ სკოლას ვამთავრებთ. გვერჩია, რომ ეს ფული რაიმე მართლა მნიშვნელოვანზე დახარჯულიყო. ასეთი ტრადიცია დავამკვიდრეთ და ყოველ წელს აღვნიშნავთ“, – ამბობს სკოლადამთავრებული სუსანნა ქეიანი.
თუმცა, მიუხეადავად იმისა, რომ ძვირ ”ბოლო ზარს” ყველა უჩივს, ბოლო რამდენიმე წელია ახალქალაქში, და არამხოლოდ ახალქალაქში, სკოლის დამთავრებას მაინც ასე, გრანდიოზულად და ხარჯიანად აღნიშნავენ.

[ქრისტინა მარაბიანი, ახალქალაქი]