სოფელ აბასთუმნის სკოლას შესაძლოა შენობის დატოვება მოუხდეს

სოფელ აბასთუმნის საჯარო სკოლაში განათლების სამინისტროს ინფრასტრუქტურის განვითარების სააგენტოს წარმომადგენლებს ელოდებიან.

„მათ უნდა შეაფასონ სკოლის შენობა, აზომონ ფართობი და დათვალონ ღირებულება. ქირას რომ დაასახელებ იმას შეფასების გარეშე არავინ გადაგიხდის“, – ამბობს ადიგენის საგანმანათლებლო რესურსცენტრის უფროსი ინგა ბოჭორიშვილი.

სკოლაში სამინისტროს მხრიდან ქირის გადახდის საკითხი მას შემდეგ დადგა, რაც შენობა თბილისის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილების მიხედვით, ადგილობრივ ბიზნესმენს გენადი ენდელაძეს დაუბრინდა.

მისი განცხადებით, იგი სკოლის შენობას იჯარის ხელშეკრულებით უსასყიდლოდ დათმობს, მოლოდ ერთი პირობით, თუ აქ ის პედაგოგები აღარ იმუშავებენ, რომლებიც მას საკუთრების დაბრუნებამდე ღიად უპირისპირდებოდნენ.

„საიჯარო ხელშეკრულება არ დაიდება მანამდე, ვიდრე ეგ შვიდი ადამიანი არ წავა სკოლიდან. ეგენი ჩემს წინააღმდეგ გამოდიდონენ, როცა სკოლა დამათმობინეს და ახლა მათ ჩემ ეზოში ვერ ვატარებ. ამ შვიდი მასწავლებლის დანაშაული დადგენილია, ისინი ხელს აწერდნენ იმაზე, რომ თითქოს მე მკვლელი და "ბანდიტი" ვიყავი. ამას იმისთვის აკეთებდნენ, რომ მე ეგ ქონება ჩამომრთმეოდა“, – აცხადებს ენდელაძე.

მისი თქმით, იგი ამ პირობას საგანმანათლებლო რესურსცენტრს მას შემდეგ წაუყენებს, რაც საიჯარო ხელშკერულების გაფორმების საკითხი გადაწყდება: „თუ თანახმა არ იქნებიან, მაშინ გადაიხადონ ქირა. ზედა ზღვარი უკვე შევთავაზე, წელიწადში 40 ათასი ლარი. თვეში 3000–4000 ლარს ვითხოვ. დიდი შენობაა და მეკუთვნის“.



ადიგენის საგანმანართლებო რესურსცენტრში ამ პირობის შესახებ უკვე იციან: „ჩემთანაც არა ერთხელ განაცხადა გენადი ენდელაძემ ამის შესახებ, მაგრამ რამდენად სერიოზული განცხადებაა ამის შეფასება გამიჭირდება. მას ავუხსენი, რომ სკოლა რომელ შენობაშიც იქნება, იმ სკოლის პედაგოგი იმავე შენობაში იმუშავებს“.

შეკითხვაზე, თუ მესაკუთრის პირობების გამო შენობის დატოვება მოუხდებათ, რა ალტერნატივა არსებობს აბასთუმნის საჯარო სკოლის განსათავსებლად, ბოჭორიშვილი გპასუხობს: „თანამშრომლების გათავისუფლების პირობის შესახებ ჯერ განცხადება, ანუ რაიმე დოკუმენტი წერილობითი ფორმით არ არსებობს. თუ ფაქტის წინაშე აღმოვჩნდებით, მერე ალბათ გამოჩნდება რაღაცა. თუმცა, მესაკუთრესთან მოლაპარაკებებს ვაწარმოებთ და მას არ უნდა რომ სოფელში სკოლა არ იყოს“.

სოფელში სკოლის მნიშვნელობაზე გენადი ენდელაძეც საუბრობს: „თუ სკოლა არ იქნება, ბიბლიოთეკა და წყალი, მაშინ მე რა მინდა ამ სოფელში?! მოიფიქრონ რა პირობა აწყობთ. თუ ახლის აშენებას გეგმავენ, არავის ვაგდებ იქიდან, იყვნენ ვიდრე ახალი სკოლა აშენდება, მერე კი დამითმონ ჩემი შენობა. მე მასში 14 ათასი მანეთი გადავიხადე, ეგ ახლანდელ 100 ათას დოლარს უდრის“.



ენდელაძემ შენობა, რომელშიც აბასთუმნის საჯარო სკოლა 1992 წლიდანაა განთავსებული 1991 წლამდე იყიდა. მაშინ აქ ყველ–კარაქის ქარხანი იყო. მოგვიანებით კი, როგორც თავად ამბობს, სოფლის და რაიონის მაშინდელი გამგებლების თხოვნით სკოლას დაუთმო.

„სკოლა ინგრევა და სანამ ახალი აშენდება მოგვეციო. ხელშეკრულებით გადავეცი, რომელშიც ეწერა, რომ შეეძლოთ იმ შენობაში მანამდე ყოფილიყვნენ, ვიდრე ახალს არ ააშენებდნენ. 2007 წლამდე მიწის გადასახადსაც ვიხდიდი, აქ ეზო 6 000 მეტრზე მეტია“, – იხსენებს ენდელაძე.

მისი თქმით, ვითარება 2007 წლიდან, ანუ მას შემდეგ დაიძაბა, რაც განათლების სამინისტრომ სკოლების ოპტიმიზაციაზე დაუწყო საუბარი: „მაშინდელი რესურსცენტრის უფროსმა მარეხი დათიაშვილმა, რომელიც იყო „ნაციონალების“ წარმომადგენელი, დაავალა დირექტორს, რომ ეს სკოლა თავიანთ ბალანსზე აეღოთ. ამიტომ დაიწყეს სამინისტროში წერილების წერა, რომ თითქოს ეს შენობა თავიდანვე სკოლა იყო და ჩემ საკუთრებაში არაკანონიერი გზით აღმოჩნდა. ამიტომ დაბრუნებას ითხოვდნენ“.

ენდელაძის განცხადებით, მასა და მარეხი დათიაშვილს შორის ამ დროისთვის პირადი დაპირისპირება არსებობდა: „გარდა ამისა, დათიაშვილს სურდა, რომ მას შემდეგ რაც მე შენობას ჩამომართმევდნენ, ოპტიმიზაციის გამო აბასთუმნის სკოლას რომელიმე სხვა სკოლასთან შეაერთებდა და ეს შენობა მერე მას დარჩებოდა“.

შეკითხვაზე, მხოლოდ მარეხი დათიაშვილისთვის სარგებლის მიღების მიზნით, მაშინდელი ხელისუფლება, თუნდაც მის თანაგუნდელს მხარს რატომ დაუჭერდა, რომ მესაკუთრისთვის შენობა ჩემოერთმიათ, ენდელაძე გვპასუხობს: „ეს ჩვეულებრივ შესაძლებელი იყო, მაშინ დიდ ქონებებს „ნაციონალებს“ ურიგებდნენ“.

დათიაშვილი ენდელაძისთვის ქონების ჩემორთმევასთან რაიმე კავშირს კატეგორიულად უარყოფს: „არ ვიცი რა ვთქვა, ვერაფერს ვიტყვი. შეიძლება ყველაზე ყველაფერი თქვა, მაგრამ ამას დასაბუთება ხომ სჭირდება. ამ წუთში ვარ დიასახლისი და მაშინ როცა რესურსცენტრში ვმუშაობდი, სკოლა სოფელს ეკუთვნოდა“.



სკოლა 2011 წლამდე გენადი ენდელაძის საკუთრებაში იყო რეგსიტრირებული, 2011 წელს კი მან ადიგენის ადგილობრივ თვითმმართველობასთან ჩუქების ხელშეკრულება გააფორმა. თუმცა ეს ასე მარტივად არ მომხდარა. ამავე წელს გენადი ენდელაძის მიმართ სისხლის სამართლებრივი დევნა დაიწყო. მას ბრალი სსკ–ის 210 მუხლით გათვალისიწნებული დანაშაულის ჩადენაში ედებოდა. რაც ყალბი ზედნადების დამზადება–გამოყენებას გულისხმობდა.

„გორმა ამიყვანა. „კაპეზეში“ იმავე საღამოს შემოვიდა ადვოკატი და მითხრა, რომ თუ სკოლის შენობას დავთმობდი, გამომიშვებდნენ, თუ არადა ხუთ წელს მომისჯიდნენ. უარი ვუთხარი, ამდენი დევნით დაღლილი ვიყავი. მეორე დღესაც შემოვიდა ადვოკატი და ჩემი შვილების თხოვნა გადმომცა, რომ სკოლა დამეთმო და ამის საფასურად გარეთ გამოვსულიყავი. შვილების ხათრით დავთანხმდი“, – ამბობს ენდელაძე.

მისივე თქმთ, მას შემდეგ რაც სკოლის შენობა დათმო, ციხიდან გამოუშვეს. მეორე დღესვე კი ადიგენის თვითმმართველობასთან ჩუქების ხელშეკრულება გააფორმებინეს. მოგვიანებით კი მასთან 10 ათას ლარზე ჯარიმა გააფორმეს და საქმე დაასრულეს.

ხელისუფლების შეცვლის შემდეგ გენადი ენდელაძემ უკანონოდ ჩამორთმეული საკუთრების დასაბრუნებლად ახალციხის რაიონულ სასამართლოში სარჩელი შეიტანა. იგი ადიგენის გამგეობასთან ჩუქების ხელშეკრულების ბათილად ცნობას და საკუთრების დაბრუნებას ითხოვდა, თუმცა მისი სამოქალაქო სარჩელი მოსამართლე გია ბერაიამ არ დააკმაყოფილა. თბილისის სააპელაციო სასამართლომ კი ბერაიას გადაწყვეტილება ბათილად ცნო და ენდელაძეს შენობა დაუბრუნა.

აბასთუმნის საჯარო სკოლაში ამჟამად 65 მოსწალვე სწავლობს და 25 პირია დასაქმებული. აქ ისევე როგორ რესუსცენტრში განათლების სამინისტროს პასუხს ელოდებიან.

„ენდელაძის განცხადება შემოვიდა, რომ ახლა ისაა მესაკუთრე და საიჯარო ხელშეკრულების გაფორმებაზეა საუბარი. მისი ეს წერილი სამინისტროშია გადაგზავნილი და პასუხს ველოდები მე სხვა ინფორმაცია არ მაქვს“, – ამბობს აბასთუმნის საჯარო სკოლის დირექტორის მოვალეობის შემსრულებელი ქეთევან ობოლაშვილი.

[თამუნა უჩიძე, ადიგენი]