ადგილობრივი არასამთავრობოები მცირე გრანტების იმედად

დღეისთვის არასამთავრობო ორგანიზაციების ძირითადი მიზანი, თუ მათ სამოქალაქო სექტორში საქმიანობის გაგრძელება სურთ, ოფისის დახურვის თავიდან აცილება და პატარ-პატარა პროექტების განხორციელებაა. დანარჩენები ან უკვე უფუნქციოდ დარჩა, ან უშედეგოდ ცდილობენ დაფინანსების მოპოვებას. საკუთარი ოფისი მხოლოდ რამდენიმე ადგილობრივ არასამთავრობო ორგანიზაციას აქვს.

გასული საუკუნის 90-იანი წლების ბოლოს უამრავი არასამთავრობო ორგანიზაცია დარეგისტრირდა. იწერებოდა საგრანტო პროექტები ისეთი პოპულარული მიზნების განსახორციელებლად, როგორიცაა ინტეგრაცია, სახელმწიფო ენის სწავლება და ასე შემდეგ. დაიხარჯა მილიონობით ლარი სექტორის განვითარებისთვის. თუმცა 21-ე საუკუნის დასაწყისში ნათელი გახდა, რომ გრანტის მიღება მარტივი აღარ იყო და შედეგად ბევრი არასამთავრობო ორგანიზაცია მხოლოდ ქაღალდზე დარჩა.

სამცხე-ჯავახეთისა და ქვემო ქართლის არასამთავრობო ორგანიზაციების საკოორდინაციო საბჭოს წევრი სედა მელქუმიანი ამბობს, რომ ახალქალაქსა და ნინოწმინდაში დაახლოებით 150 არასამთავრობო ორგანიზაციაა რეგისტრირებული, არა მხოლოდ ქალაქებში, არამედ სოფლებშიც: “რეალურად თუ შევხედავთ, ვისაც ოფისი აქვს, ის არასამთავრობო ორგანიზაცია მუშაობს. საერთოდ, არასამთავრობოები ასე მუშაობენ, თუ გრანტი არ არის, არ მუშაობს და თუ არის, მუშაობს. ფაქტობრივად, ასეა. გრანტის გარეშე არავინ მუშაობს”.

პრობლემა ყველა აქტიურ არასამთავრობო ორგანიზაციას ერთი აქვს – საგრანტო თანხებისა და შესაბამისად, ოფისის შენახვის საშუალების არარსებობა.

არასამთავრობო ორგანიზაცია 'Futurecorps' სამი წელია არსებობს. ამ დროის განმავლობაში ერთი გრანტიც არ მიუღია. თავმჯდომარის ვაგარშაქ შახბექიანისთვის მიზეზი გაუგებარია. ორგანიზაციამ საქმიანობა ენთუზიაზმზე დაიწყო, თავიდან საწევრო შენატანების ხარჯზე არსებობდა, შემდეგ კი პროექტი ვერ მიიღო და ოფისიც დაკარგა.

- “ორგანიზაციას საწევრო შემონატანებისა და ენის სწავლების ხარჯზე ვინახავდით. ერთი წელი ვიმუშავეთ ასე, მაგრამ გრანტი ვერ მივიღეთ. ახლა ოფისის შენახვის საშუალება აღარ გვაქვს, ამიტომ ვეღარც ვიკრიბებით, მაგრამ ერთმანეთთან კავშირი მაინც გვაქვს”, - ამბობს შახბექიანი.

არასამთავრობო ორგანიზაცია “ახალქალაქის ბიზნეს ცენტრის” დირექტორის მახარე მაცუკატოვის აზრით, ბევრმა, ამჟამად უმოქმედო არასამთავრობომ, დროზე ადრე დაკარგა იმედი: “როცა ახალგაზრდა არასამთავრობოები საგრანტო პროგრამაში მონაწილეობენ და უარს იღებენ, ხელმეორედ ცდა აღარ უნდათ, რადგან არ იციან, ვის მისცეს გრანტი, რა კრიტერიუმებით და რატომ იღებენ; ან რატომ იღებენ გრანტებს სულ ერთი და იგივე ადამიანები, რა მიზნით; და რატომ იმ მიზნებით, რომლებიც ძირისძირობამდეა შესწავლილი”.

სედა მელქუმიანი ფიქრობს, რომ ამჟამად დიდი გრანტები ცენტრალურ არასამთავროებზე გაიცემა, რეგიონული ორგანიზაციებისთვის კი მხოლოდ მცირე გრანტები რჩება: ”რეგიონული არასამთავრობო ორგანიზაციებისთვის ყოველთვის პატარა გრანტები იყო. ეს არის მიზეზი, რომ შედეგებიც მცირეა. დიდ გრანტებს ცენტრალური არასამთავრობოები იღებენ. რატომ აძლევენ მხოლოდ მათ, არ ვიცით. რას აკეთებენ ეს ცენტრალური არასამთავრობო ორგანიზაციები აქ, მე არ მინახავს”.

ზოგმა არასამთავრობო ორგანიზაციამ, ადგილობრივ სამოქალაქო სექტორში არსებული სიტუაციიდან გამომდინარე, არაფორმალურად გაერთიანება და ერთად მუშაობა გადაწყვიტა. ახლახანს ორგანიზაცია GFSIS-ის სამოქალაქო სექტორის ხელშეწყობის პროგრამის დახმარებით “სამცხე-ჯავახეთისა და ქვემო ქართლის არასამთავრობო ორგანიზაციების საკოორდინაციო საბჭო” შეიქმნა.

საკოორდინაციო საბჭოში შემავალი არასამთავრობო ორგანიზაციებია: “მაისეკი”, “ხოდო”, “ხალხთა მეგობრობა”, “სამცხე ჯავახეთის სათემო ორგანიზაცია” და “პატრიდა”.

- “საკოორდინაციო საბჭო იმისთვის შეიქმნა, რომ ცენტრს ხმა მიაწვდინოს, მიუთითოს, დაეხმაროს მას, რათა საკოორდინაციო გადაწყვეტილებების მიღებისას ისინი აუცილებლად გაითვალისწინონ, რეგიონებთან შეათანხმონ. რეგიონებზე უკეთ ვინ იცის, როგორ უნდა მოგვარდეს რეგიონული ხასიათის პრობლემები”, - ამბობს საკოორდინაციო საბჭოს თავმჯდომარე მიხეილ კოლიკიდი.


[ქრისტინა მარაბიანი, ახალქალაქი]