ოთხსულიანი ოჯახი დროებით საცხოვრებელში

ნათესავის ბინაში, ედგარ კედელაშვილი, მეუღლესთან და ორ მცირეწლოვან შვილთან ერთად, წლებია ცხოვრობს. მშობლების ოჯახიდან წასვლა იმის გამო მოუხდა, რომ ოჯახში უფროსი ძმა იყო. უსახსრობის გამო კი სახლის აშენება ვერ შეძლო და დღემდე ბიძის სახლში ცხოვრობს.

”გვითხრა შედით და იცხოვრეთო, მაგრამ, არ ვიცი როდის გვთხოვს ბინის დაცლას. იმის საშუალება არ მაქვს, რომ ოჯახი გამოვკვებო და სახლს როგორ ავიშენებ?!”- ამბობს იგი.

სახლში ოთხი ოთახია, გაყვითლებული კედლებით და ძველი იატაკით. ოჯახში ღირებული მხოლოდ ტელევიზორი და ელექტრო მადუღარაა. რაც შეეხება ავეჯს, ოჯახის უფროსი ამბობს, რომ ნაწილი თვითონ გააკეთა, ნაწილი კი ნათესავებმა აჩუქეს.

კედელაშვილებმა დახმარების მისაღებად სოციალური მომსახურების სააგენტოში განაცხადი შეიტანეს. სახლის შემოწმების შემდეგ დაგროვილმა ქულებმა 73 ათასი შეადგინა, რის შედეგადაც ოჯახს მხოლოდ სამედიცინო დაზღვევის პოლისი ერგო. თუმცა, კედელაშვილები ამბობენ, რომ პოლისი ვერ გამოიყენეს.

”ჩემს გოგონას ბრმანაწლავის სასწრაფო ოპერაცია გავუკეთეთ, გართულებული მდგომარეობის გამო ასპინძის საავადმყოფოში არ მიიღეს და ახალციხეში გაგვაგზავნეს. ოპერაცია 600 ლარი დაჯდა, ვალები რომ დაგვეფარა, ძროხა გავყიდეთ”, - ამბობს დიასახლისი.

ასპინძის სოციალური მომსახურების სააგენტოში ამბობენ, რომ კედელაშვილების ოჯახს, განცხადების დაწერის უფლება წელიწადში ერთხელ აქვს. განყოფილების უფროსის გულქან მელიქიძის თქმით, კედელაშვილებს განცხადების განმეორებით დაწერა ოქტომბერში შეულიათ: ”უფლება აქვთ კიდევ მოვიდნენ და დაწერონ განცხადება. სოციალური აგენტი მივა და ფორმას შეავსებს. ამ ერთი წლის განმავლობაში შესაძლოა რამე შეიცვალა”.

ოჯახის ერთადერთი შემოსავალი ამ ეტაპზე სოფლის მეურნეობიდან მიღებული თანხაა. ზაფხულში მოსულმა სეტყვამ კი კედელაშვილებს მოსავლის ნახევარზე მეტი გაუნადგურა.

”ეზოში ცოტა წიწაკა, კიტრი და პომიდორი დავრგე, მინდოდა გამეყიდა და ბავშვებისთვის ტანსაცმელი მეყიდა, მაგრამ, სეტყვამ გაგვიფუჭა, იმდენი დარჩა, რომ საჭმელად ძლივს გვეყოფა”, - ამბობს თამარ ზედგინიძე.

იმისათვის, რომ საკვები პროდუქტები მოიმარაგონ, ოჯახის უფროსები ადგილობრივ მცხოვრებლებს
კარტოფილის აღების პროცესში მუშებად მიყვებიან.მირებული გასამრჯელოს ნაწილს კომუნალური გადსახადებისთვის ინახავენ, ნაწილით კი საკვებს იმარაგებენ. ამბობენ, რომ ჯერჯერობით გოგონებისთვის სასკოლო სახელმძღვანელოების შეძენა ვერ მოახერხეს.

ყველაზე მეტად ოჯახს ზამთარში და გაზაფხულზე უჭირს. ამ დროს სოფელში სამუშაო არ არის. უსახსრობის გამო ხშირად შეშასაც ვერ ყიდულობენ.

”გასულ ზამთარს გირჩებით ვათბობდით სახლს, ნახევარზე მეტი სიცივეში გავატარეთ, ტყიდან შეშის გამოტანასაც თანხა უნდა. ვშიშობთ, რომ ამ ზამთარსაც იგივე მოგველის”, - გვიამბობს ოჯახის უფროსი.

სოციალური მომსახურების სააგენტოში განცხადების დაწერას კედელაშვილები ისევ აპირებენ. რა სახის დახმარება დაენიშნებათ მას შემდეგ გაირკვევა, რაც სოციალური აგენტი მათ ქულებს დაითვლის.

[თინათინ ზაზაძე, ასპინძა]