გლეხი, კარტოფილი და 'კოფე'

ფარეხაში, ადიგენის სოფელ უდეს მკვიდრი თეიმურაზ გელაძე, ოჯახთან ერთად იღებდა კარტოფილს. ოჯახის ყველა წევრი, დიდი თუ პატარა, მონდომებით შრომობდა.

თეიმურაზ გელაძე (ჯანგიზა) 60 წლისაა და ამბობს, რომ ღმერთის შეწევნით წელს კარგი მოსავალი აქვს.

„25 მეასედი მიწაა აქ და ხუთ –ექვს ტონა კარტოფილს ავიღებ. დავრგე 700 კილო და ყველა ხარჯსაც დაფარავს ეს მოსავალი. კარტოფილს ადგილზე 70–80 თეთრად ვაბარებთ, სოფელში მოდიან და ყიდულობენ.

– სოფელში არ უჭირს გლეხს? – ვეკითხები.
– ვინც შრომობს იმას, არ უჭირს. შრომა არ უყვართ და გაჭირვებააოო ამბობენ.



შუშანა ბარბლიშვილი, თეიმურაზ გელაძის დედაა, 84 წლისაა, ამბობს, რომ შრომა ახლაც შეუძლია და შვილს გამოყვა კარტოფილის ამოსაღებად.

„ახალგაზრდა დავქვრივდი და მას შემდეგ სულ ვმუშაობ, მივეჩვიე. შრომა ახანგძლივებს სიცოცხლეს, თანაც ნატურალურსა ვჭამდი“, – მეუბნება ის.



ტომრები სავსეა, კარტოფილი ამოღებულია. შემოდგომის საქმე თითქმის დამთავრებული.



საბავშვო ბაღში არ წავიდა, გადაწყვიტა, მშობლებს მიხმარებოდა.



შრომა კარგია, თუმცა მინდორში, ჩაიდანზე მოდუღებულ „კოფეს“ არაფერი სჯობს.



მეკითხება, როდის დავდებ მასალას და როდის შეძლებს ნახვას.



ასე თავჩაღუნული მუშაობდნენ – წვიმამ არ მოგვისწროსო.



[გულო კოხოძე, ახალციხე]