მასწავლებლები ზარზმის მონასტრიდან [Photo/Video]

ბერდიაკვანი ნაზარი ზარზმის საბაზისო სკოლაში მათემატიკას ასწავლის. გაკვეთილებს ათის ნახევარზე იწყებს, მას შემდეგ, რაც ცისკრის ლოცვას დაასრულებს და სამონასტრო საქმეებსაც მოილევს. სკოლაში მუშაობა, პატრიარქის ლოცვა-კურთხევით, ჯერ კიდევ წლების წინ დაიწყო, მაშინ, როდესაც სოფელს მათემატიკის მასწავლებელი არ ჰყავდა.



„ეს, მასწავლებლობაზე ბევრად მეტია, ბავშვებს განსაკუთრებულად უხარიათ ჩვენთან ურთიერთობა, ჩვენ კიდევ ვცდილობთ, რომ მაღალი დონის განათლებასთან ერთად სითბო და სიყვარული მივცეთ, კარგ ადამიანებად აღვზარდოთ, რაც მთელი ცხოვრება გამოადგებათ“, – ამბობს ბერდიაკვანი ნაზარი და დასძენს, რომ კლასში ბევრი წარმატებული მოსწავლე ჰყავს, – „სხვადასხვა კონკურსში გამარჯვებული ბავშვები გვყავს. კარგია, როცა შედეგს ხედავ, როცა ბავშვები შრომას გიფასებენ“.



ზარზმის საბაზისო სკოლაში 50–ზე მეტი მოსწავლეა და მათი უმრავლესობა მუსლიმია: „სარწმუნოება ამ შემთხვევაში არაფერ შუაშია. ჩვენი პედაგოგიური საქმიანობა და სამონასტრო ცხოვრება ერთმანეთთან შეთანხმებული გვაქვს, ეს ორი რამ ერთმანეთს ხელს არ უშლის“.
გაკვეთილების დასრულების შემდეგ, როგორც მართლმადიდებელი, ისე მუსლიმი მოსწავლეები, ზარზმის მონასტერს ხშირად სტუმრობენ. აქ ბავშვები მეცადინებენ და სხვადასხვა დავალებას ასრულებენ.

„ერთს თუ დაუძახებ, მერე ყველა მორბის. უხარიათ ბავშვებს მონასტერში მოსვლა“.



ბერდიაკვანი ნაზარი (ჩხიკვაძე), ზარზმის მამათა მონასტერში, პირველად, 2005 წელს, მეგობრებთან ერთად ჩავიდა. მხოლოდ რამდენიმე კვირა დაჰყო. მაშინ სტუდენტი იყო და მალევე მოუწია თბილისში დაბრუნება, - „ამ პერიოდმა დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე. მამების ცხოვრება და ის ყველაფერი რაც აქ ვნახე ზეაღმატებული იყო. ამიტომ გადავწყვიტე, რომ სწავლის დასრულების შემდეგ ისევ ზარზმაში დავბრუნებულიყავი“.

ერთ წელიწადში დაბრუნდა. მას შემდეგ, უკვე 13 წელია, მონასტრული ცხოვრებით ცხოვრობს. ამბობს, რომ ღვთისმსახურებასთან ერთად ზარზმაში გატარებულ დღეებს კიდევ უფრო საინტერესოს ბავშვებთან ურთიერთობა ხდის, ამიტომ აქედან წასვლაზე არასდროს იფიქრებს.



ზარზმის მამათა მონასტრის 11 წევრიდან, ხუთი სკოლაში ასწავლის. მათ შორისაა ბერდიაკვანი მარკოზი (სიფრაშვილი), ინგლისურის მასწავლებელი.

„სკოლაში მნიშვნელოვანი განათლების მიცემაა. წლებია ვასწავლით და მოსახლეობისგან, ჩვენი აღმსარებლობის გამო, ერთი პრეტენზიაც კი არ გაგვიგია. ვფიქრობ ეს იმის დამსახურეებაა, რომ მათთან ურთიერთობისას არანაირი რელიგიური ნიშანი არ არსებობს“.

ზარზმის მონასტერში ისიც 13 წლის წინ მივიდა, საფარის სასულიერო სემინარიის დასრულების შემდეგ და პედაგოგიურ საქმიანობაშიც მალევე ჩაება, - „ბერებთან ერთად ვგალობ კიდეც, მაგრამ ჯერ, შეიძლება ითქვას, რომ სამოყვარულო დონეზე ვარ“.



სამი კვირაა, ზარზმის სკოლაში სწავლა შეწყდა. სკოლაში რემონტია და ბავშვები დროებით მეზობელ სოფელ მლაშეში დადიან. ზარზმელი მოსწავლეები საკუთარი სოფლის სკოლას სექტემბერში დაუბრუნდებიან, ამ დროს დაუბრუნდებიან კლასებს პედაგოგი ბერებიც. მანამდე კი ბავშვები მათ მონასტერში თითქმის ყოველდღე აკითხავენ.





სოფელში, სადაც 65 ოჯახიდან მართლმადიდებელი მხოლოდ შვიდია, მონასტრის ბერებისა და ადგილობრივების ურთიერთობა მხოლოდ სკოლაში ჩატარებული გაკვეთილებით არ შემოიფარგლება.

„სულ ვეხმარებით ერთმანეთს სხვადასხვა საქმეში, სოფლის საჭირბოროტო საკითხებსაც ერთად ვწყვეტთ ხოლმე. ჩვენს შორის არანაირი რელიგიური ბარიერი არ არსებობს. სარწმუნოება საერთოდ არ გვიშლის ხელს იმაში, რომ კარგი ურთიერთობა გვქონდეს ერთმანეთში“,– ამბობს ზარზმაში მცხოვრები ბეჟან ღორჯომელაძე.



სოფელში მართლმადიდებელი ბერებისა და მუსლიმი თემის ურთიერთობა ძალიან ეამაყებათ, განსაკუთრებით, ბოლო წლებში, რეგიონში რელიგიურ ნიადაგზე მომხდარი კონფლიქტების ფონზე.



„ადიგენში, ერთადერთი თუ არა ერთ-ერთ სოფელი ნამდვილად ვართ, სადაც მართლმადიდებლებს და მუსლიმებს კარგი, მეგობრული დამოკიდებულება გვაქვს და ჩვენი მიზანი ერთმანეთზე გადაკიდება კი არა, დამეგობრება და ერთმანეთის დახმარებაა. ჩვენ სკოლას რომ მოხედეს და გვირემონტებენ, ამ ბერების დამსახურებაა. ჩვენს შვილებსა და შვილიშვილებს განათლებას აძლევენ, მეტი რაღა უნდა გააკეთონ“, – ამბობს ზარზმაში მცხოვრები ჟენია საგინაძე.



ზარზმის ბერები, სამონასტრო და პედაგოგიურ საქმიანობასთან ერთად აკეთებენ ტიხრულ მინანქარს, ხეზე კვეთენ ხატებს, აქვთ პატარა სამჭედლო, ამზადებენ საკმეველს. ეს ყველაფერი ძირითადად ტაძრისთვისაა, თუმცა სურთ, ამ საქმიანობაში ადგილობრივი ახალგაზრდებიც ჩართონ, ხელობასაც ვასწავლით და ჩვენი ქვეყნის კულტურასა და ტრადიციებსაც უკეთ გაეცნობიანო.



თავად ზარზმელ ბერებს კი ყველაზე მეტად მათი გალობით იცნობენ. მათ მიერ შესრულებულ საგალობლებს იუთუბის არხებსა თუ სოციალურ ქსელებში ასიათასობით ნახვა და მოწონება აქვს.



[ლუბა გიორგაძე, ნანა ინასარიძე–ადიგენი]