სოფლებში – უდესა და არალში პიროპლაზმოზია გავრცელებული

ვეტერინარი გივი ჩილინგარაშვილი ამბობს, რომ უდესა და არალში პიროპლაზმოზი აქტიურად ვრცელდება. მეპატრონეები საქონლის მკურნალობას დროულად არ იწყებენ, ამიტომ ზარალი ყოველდღიურად იზრდება.

"თუ დროულად მივუსწარი, გადავარჩენთ თუ არა და, ვერა. გაფრთხილებული გვყავს სოფლები, თუ რძემ მოიკლო და მშიერი მოვიდა ძროხა, მაშინ ვუკეთებ ნემსებს და მესამე დღეს გამოდიან მდგომარეობიდან.თუ გაურთულდა, ვერაფერს ვშველით. უკვე უდეში შვიდი და არალში ხუთი სული დაიკლა“, – ამბობს ვეტერინარი.

ცხოველთა დაავადება პიროპლაზმოზი სახელმწიფო პროგრამაში არ შედის, რაც იმას ნიშნავს, რომ მასზე სახელმწიფო ვაქცინაცია არ არსებობს. დაავადების შემჩნევის შემთხვევაში, მეპატრონემ ვაქცინა თავად უნდა შეიძინოს და ცხოველთა მკურნალობა კერძო ვეტერინარის დახმარებით დაიწყოს.

სურსათის ეროვნული სააგენტოს სამცხე-ჯავახეთის რეგიონული სამმართველოში ამბობენ, რომ იმ დაავდებებზე, რომლებიც სახელმწიფო პროგრამაში არ შედის, მათ აცრების ჩატარება არ შეუძლიათ, თუმცა ადგილობრივებს დაავადების ტიპის დადგენაში დაეხმარებიან და შესაბამის რეკომენდაციებს გასცემენ. ამ ეტაპზე, უდესა და არალში გავრცელებული პიროპლაზმოზის შესახებ მათთან ინფორმაცია არ შესულა.

"თუკი ჩვენ გვაქვს შეტყობინება და ცხოველი ცუდად არის, ჩვენ მივდივართ ადგილზე, ვსწავლობთ მდგომარეობას. მაგალითად, დაავადება შეიძლება იყოს პასტერელოზი, შეიძლება არის ემკარი, შეიძლება პიროპლაზმოზი. ჩვენ შეგვძლია მხოლოდ დიაგნოზის დაზუსტების მიზნით, ავიღოთ სისხლის ნაცხი ლაბორატორიული კვლევისთვის, შემდეგ ავუხსნათ მეპატრონეს, რომ არის ეს დაავადება და თქვენ მიიღეთ ზომები ანუ მიიწვიეთ კერძო ვეტერინარი, რომელიც ჩაატარებს ღონისძიებას“, – ამბობს სურსათის ეროვნული სააგენტოს სამცხე-ჯავახეთის რეგიონული სამმართველოს უფროსი ლია ბექაური.

პიროპლაზმოზი მწვავე ფორმით მიმდინარე მძიმე დაავადებაა. მისი მკურნალობის დაწყება აუცილებელია დროულად, პირველი კლინიკური ნიშნის გამოვლენისთანავე.

თუკი ცხოველი დაავადებულია პიროპლაზმოზით, მას შემდეგი კლინიკური სიმპტომები ექნება:
1. ცხოველს უქვეითდება მადა, დათრგუნულია;
2. ლორწოვანი გარსები ყვითელია;
3. ავადმყოფი ცხოველები ჯოგს ჩამორჩება, ხშირად წვანან;
4. რძის გამოყოფა მკვეთრად მცირდება;
5. სუნთქვა გახშირებულია;
6. სხეულის ტემპერატურა მატულობს 41-42 გრადუსამდე;
7. მე-2-3 დღეს უვლინდებათ ლორწოვანი გარსის სიყვითლე;
8. ვითარდება ყაბზობა და ფაღარათი;
9. შარდის გამოყოფა ხშირდება;
10. მძიმე შემთხვევაში შარდი იძენს სისხლნარევ შეფერილობას.

თუ დროულად არ მოხდება ავადმყოფი ცხოველის მკურნალობა იგი 5-7 დღეში იღუპება.

[თაკო ფეიქრიშვილი, ადიგენი]