‘ცხოვრება ისეთი ძნელია, ისიც კი დაგვავიწყდა, რომ დედები ვართ’

მარინა ჩილინგარაშვილი მეათე წელია დედის დღეს ღია ცის ქვეშ, ახალციხის აგრარულ ბაზარში ხვდება. ამბობს, რომ ცხოვრების სირთულემ დედობა დაავიწყა: „ცხოვრება ისეთი ძნელია, ისიც დაგვავიწყდა, რომ დედები ვართ. გული მაინც გრძნობს, რომ დედა ხარ. ბავშვს იმის საშუალებაც კი არ აქვს, რომ ყვავილი მომართვას. დაახლოებით 10 წელია ბაზარში ვდგავარ. ძნელია ცხოვრება, რა ვქნათ“.



ირინა კაპანაძე 20 წელია ვაჭრობს: „დღეს აქ უნდა ვიდგეთ? დღეს უნდა ვისვენებდეთ! მაგრამ ჩვენი სამსახური ყოველდღიურია, ყოველ სამ მარტს აქ მიხდება ყოფნა. ვისურვებდი, რომ ჩემი ასაკის ქალბატონი აქ არ იდგეს. აღარ გვინდა ბაზარი, ზამთარ– ზაფხულ რომ გარეთ იქნები, ეს ნორმალურია?! მინდა, რომ მთელი საქართველო უკეთესობისკენ წავიდეს“.



რუსუდან კაპანაძისთვის დედის დღე შვილების კარგად ყოფნას ნიშნავს და ამ დღესაც იმიტომ მუშაობს, რომ შვილები კარგად ჰყავდეს: „რა ვქნა, 13 წელია აქ ვმუშაობ. დღევანდელი დღე ბედნიერების დღეა, ჩვენ შვილებისთვის ვცხოვრობთ“.



ზინაიდა ნატრიაშვილისთვის დედის დღე არ არსებობს. ზინაიდა სიტყვაძუნწია: „ვისურვებდი, რომ ასეთი წვალებით არავის ეცხოვროს“.




ვენერა ირიციანს დედის დღე პირველმა ბაზარში მოვაჭრე ქალბატონებმა მიულოცეს. აქ ყოველდღე იმისთვის მოდის, რომ პურისა და წამლის ფული ჰქონდეს: „დღეს ყველა სახლში ზის, მე პენსიონერი ვარ, პენსია წამლებში არ მყოფნის და აქ იმისთვის, ვარ რომ წამლები ვიყიდო. მომავალ წელს თუ ცოცხალი ვიყავი, დედის დღეს ყველას მე მივულოცავ პირველი“.

[ვარლამ წიკლაური, ახალციხე]