დაფარული თუ ყველასთვის ცნობილი ნაღმი ჯავახეთში

ბოლო ერთი თვის განმავლობაში სომხური დასახლებებიდან სამართალდამცავებმა დიდი რაოდენობით საბრძოლო მასალა ამოიღეს.

28 ნოემბერს ასპინძის მუნიცალიტეტის სომხურ სოფელ დამალაში, 10 დეკემბერს ნინოწმინდაში და 14 დეკემბერს ახალქალაქში რაიონული სამმართველოების თანამშრომლებმა იარაღისა და საბრძოლო მასალის უკანონო შეძენა-შენახვის ფაქტზე არა ერთი საქმე აღძრეს.

”სავსეა იარაღით სომხური დასახლებები. მრავალი წელია აქ დიდი რაოდენობით საბრძოლო მასალა ინახება. ეს ყოფილმა ხელისუფლებამ შესანიშნავად იცოდა, მაგრამ თვალს ხუჭავდა, ეშინოდა ეთნიკური სომხების გაღიზიანების, ახალი მთავრობა კი არ შეურიგდა ამას და განიარაღება დაიწყო“, - გვითხრა ერთ-ერთმა იურისტმა, რომელიც პრესასთან ინკოგნიტოდ რჩება.

კალაშნიკოვის სისტემის ავტომატური ცეცხლსასროლი იარაღი, 3 ცალი მჭიდი, 175 ცალი 5,45 მმ-იანი და 47 ცალი 7,62 მმ-იანი ავტომატური ცეცხლსასროლი იარაღის ვაზნა, 2 ხელყუმბარა; ავტომატისათვის განკუთვნილი ხიშტ-დანა ქარქაშით, გლუვლულიანი 16 კალიბრიანი ერთლულიანი სანადირო თოფი. ასევე 3645 ვაზნა, 5 ხელყუმბარა, 24 მეტრი სიგრძის ასაფეთქებელი პატრუქი, ცხრა "ეფ-1" ტიპის ხელყუმბარა, ოთხი კაფსულის დეტონატორის მუხტით, ხოლო ერთი დეტონატორი ამფეთქებლის გარეშე, N7 ტიპის "ერგედე"-ს ხელყუმბარა, ტანკსაწინააღმდეგო ხელყუმბარა, 2497 ცალი 7,62 კალიბრიანი ვაზნა, 96 ცალი 5,45 კალიბრიანი „აკაეს" - ის ვაზნა - ეს მხოლოდ ნაწილია იმ საბრძოლო მასალის, რომელიც სომხური დასახლებებიდან ბოლო დროს სამართალდამცებმა ამოიღეს.

”ორი-სამი ფაქტი არაფერია, ეს არ არის სერიოზული ღონისძიებები. აქ ხომ მთელი საბრძოლო არსენალი არ ყოფილა“, - ამბობს ახალციხის მუნიციპალიტეტის დეპუტატი „ნაციონალური მოძრაობიდან" ვაჟა ჩიტაშვილი, რომელსაც საპარლამენტო არჩევნებამდე 5 წლის განმავლობაში სამცხე-ჯავახეთის ოლქის პროკურორის თანამდებობა ეკავა.

ადვოკატი ნუგზარ სამარჯიშვილი კი აღნიშნული რაოდენობის საბრძოლო ტექნიკის მოქალაქეთა ხელში განუკითხავად ქონას, მით უფრო ფეთქებადსაშიშ რეგიონში, ქვეყნისთვის მნიშვნელოვან საფრთხედ განიხილავს: „იცოდა თუ არა ყოფილმა ხელისუფლებამ ამის შესახებ, არ ვიცი, მაგრამ, თუ იცოდა, ეს კანონის ენაზე დანაშაულია და ადამიანურად ამაზრზენი. აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს შემდეგ დიდი ალბათობა იყო იმის, რომ მორიგი ავანტიურა ჯავახეთში განხორციელებულიყო“.

სამარჯიშვილს უჭირს დაიჯეროს ის, რომ აღნიშნულის შესახებ ყოფილმა ხელისუფლებამ არ იცოდა: „საქებარი პოლიცია ჩამოყალიბდა, რაღაცეებისთვის რომ არ გადაეჭარბებინათ. სწორედ ამ პოლიციისა და იმ სამართალდამცავების პერიოდში, როდესაც ყველა ადამიანზე ყველაფერი იცოდნენ, ეს რატომ არ იცოდნენ?! ან თუ იცოდა, ვინ იცოდა და თუ იცოდა, რატომ არ მოჰყვა ამას შესაბამისი რეაგირება?!“

ჯავახეთში დიდი რაოდენობით საბრძოლო ტექნიკის არსებობა რომ არც შევარდნაძის, არც სააკაშვილისა და არც ივანიშვილის ხელისუფლებისთვის ახალი ამბავი არაა, ექსპერტი სოსო ცისკარიშვილიც საუბრობს: „აქ ნაღმი დიდი ხნის ჩადებულია. 1999 წლის საპარლამენტო არჩევნების პერიოდში, უცხოელ დამკვირვებელს გავაყოლეთ ჯავახეთში ჩვენი თანამშრომელი და ადგილობრივებმა თავად აჩვენეს მას საკუთარ ავტოფარეხებში დასაწყობებული იარაღი, მათ შორის იყო „ბეტეერებიც“.

ცისკარიშვილი აცხადებს, რომ ამაზე თვალის დახუჭვა, ეს იყო ხელისუფლების დანაშაულებრივი დუმილი: „რეგიონში, სადაც მძლეთამძლე შინაგან საქმეთა მინისტრი ბუდობდა ბავშვობიდან დღემდე, რომელსაც ქვეყნის უშიშროების საკითხებიც ებარა, ან აბსოლიტურად შეუფერებელი იყო საკუთარი თანამდებობისთვის, ან ჰქონდა მიზეზი პირში წყალი დაეგუბებინა“.

მისი თქმით, ის, რომ დღეს დაიწყო ამაზე საუბარი, მიუთითებს მხოლოდ ერთზე, ახალი ხელისუფლების არცერთი მაღალჩინოსანი არ არის გასვრილი რაიმე ტიპის უკანონო კონტაქტებით იმ ადამიანებთან, რომლებსაც ასეთი რაოდენობით იარაღი აქვთ შენახული: „ყოფილმა ხელისულფებამ აუტკივარი თავი არ აიტკივა. მან სირაქლემას პოზიცია დაიჭირა, როდესაც საფრთხე თვალსაჩინო იყო და არ მიიღო ზომები განიარაღებისთვის“.

ჩიტაშვილი კი აცხადებს, რომ ყოფლი ხელისუფლების პერიოდში არა ერთხელ მომხდარა ცეცხლსასროლი იარაღისა და საბრძოლო ტექნიკის ამოღება სომხური დასახლებებიდან: „არაფერად არ მიმჩნია ეს გამოვლენილი ფაქტები. ჩვეულებრივი მუშა პროცესია, ვერ ვიტყვი, რომ ახალმა ხელისუფლებამ გამბედავი და უშიშარი ნაბიჯი გადადგა. სწორედ წინა ხელისულფების პერიოდში მოხდა, რომ ჯავახეთში იურისდიქცია აღდგა, თორემ ის მხარე მოწყვეტილი იყო საქართველოს“.

ჩიტაშვილი ამბობს, რომ იარაღი ბევრ ეთნიკურ ქართველსაც აქვს და ეთნიკურ სომეხსაც, ამიტომ არ შეიძლება ამას ნაციონალური ელფერი მივცეთ და ვთქვათ, რომ ეთნიკური სომხები შეიარაღებულები არიან და ქართველები განიარაღებულები: „იარაღის ქონა მამაკაცურად ითვლება, როგორც ქალბატონები პარფიუმერიას ყიდულობენ, ისე აქვთ მამაკაცებსაც იარაღი“.

საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ სამცხე-ჯავახეთის ახლადდანიშნული პროკურორი გიორგი პაპუაშვილი ბოლო დროს მომხდარ ფაქტებთან დაკავშირებით არ საუბრობს: „ლაპარაკი მხოლოდ იმ ფაქტების შესახებ შემიძლია, რაც მოხდა. ეს ფაქტები კი უკვე ყველასთვის კარგად ცნობილია”.

რისთვის ინახავდნენ ჯავახეთში იარაღს და საიდან გაჩნდა რეგიონში ამდენი ოდენობის საბრძოლო ტექნიკა, გამოძიება დაადგენს. დამალაში დაკავებული ორი ბრალდებულიდან კი ერთმა თქვა, რომ იარაღი გარდაცვლილმა მამამ დაუტოვა, მეორემ იარაღი ტყეში იპოვა და ქოხში დამალა. ბრალდებულების ადვოკატის გიორგი ჯვარიძის თქმით, გამოძიება ბრალდებულებს მეტს აღარ ჩაძიებია.

„უნდა ვივარაუდოთ, რომ ეს იყო წახალისებული რუსული სამხედრო ბაზების ხელმძღვანელობისგანაც, რადგან მათ სურდათ იარაღი ყოფილიყო მოსახლეობის ხელში, ასე რუსეთის ინტერესები ჯავახეთში დაცული იქნებოდა“, - აცხადებს ცისკარიშვილი.

ჩიტაშვილი ამბობს, რომ სამცხე-ჯავახეთში სომხები და ქართველები სამაგალითოდ თანაცხოვრობენ. მას ეთნახმება სამარჯიშვილიც, თუმცა შიშობს, რომ ამის დანგრევა შეიძლება, ოღონდ იმ შემთხვევაში, თუ გარეშე ძალები ჩაერევიან.

„ნინოწმინდაში იარაღი საკუთარი ნებით ჩააბარეს. ეს კი ქართულ სახელმწიფოში თანაცხოვრების სურვილზე მიუთითებს“, - ამბობს სამარჯიშვილი.

[თამუნა უჩიძე, ახალციხე]