მარაკანას სტადიონი 'დევნილთა დასახლებას'

კარი ქვებით აქვთ მონიშნული. მეკარემ ბურთი მომხვდაო და მუცელზე ხელს ისმევს. მუცელი ეტკინა, სამაგიეროდ ბურთი აიღო.

როცა ვუთხარი ფოტოს გადაგიღებ –თქო, უცებ ჩამოსხდნენ კორპუსის წინ და ისეთი მშვიდი ფოტო გამოვიდა, ვერავინ იფიქრებს როგორი სისხარტითა და მოქნილობით თამაშობდნენ წამების წინ ბავშვები ფეხბურთს.

მერე სურვილიც მითხრეს – სტადიონი გვინდაო, დიდიო და არც ბურთის სადმე გადაგორების შეგვეშინდება და არც მანქანის დაყენების დარდი გვექნებაო.

[გულო კოხოძე, ახალციხე]