გადარჩენილების ბედნიერება

16 იანვარს, თბილისში, საცხოვრებელი კორპუსის ერთ-ერთ ბინაში, გაზმა გაჟონა, რასაც აფეთქება მოყვა. აფეთქების შედეგად ოთხი ადამიანი გარდაიცვალა, ერთი მცირეწლოვანი ბავშვი.

19 იანვარს, თბილისის გარეუბანში, თხრილში, გარდაცვლილი იპოვეს 12 წლის ბიჭი, რომელიც სოციალურად დაუცველი ოჯახიდან იყო. ის ჯართს აგროვებდა როცა მიწა ჩამოიშალა და ბავშვი ქვეშ მოიყოლა.

22 იანვარს, თბილისში, ერთ ერთ რაიონში, სახლში, ოთხის წლის გარდაცვლილი გოგონა იპოვეს. გოგონა სოციალურად დაუცველი ოჯახიდან იყო.

31 იანვარს, თბილისში, მხუთავი აირით შვიდი მამაკაცი გარდაიცვალა. გაზმა წყლის გამათბობლიდან გაჟონა. გარდაცვლილები რეგიონებიდან იყვნენ, ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობდნენ და მშენებლობაზე მუშაობდნენ.
ყველა გარდაცვლილის ისტორია ერთმანეთზე უფრო შემზარავია.

და უცებ, თბილისში დადგეს ბედნიერების ძეგლი - მრგვალი გახვრეტილი დისკო სხივებით, რომელიც რაღაც ლითონზე დგას და ეს რაღაც მოღერებულ ყელს მივამსგავსე.

ყელმოღერებული ბედნიერება უბედურ ქვეყანაში.

შემედევებიან - აბა კუბოს ქანდაკებას ხომ არ დადგამდნენო - კი, უნდა დადგან, ნამდვილად! რადგან მუდამ უნდა გვახსოვდეს, რომ 13 წლის ბავშვები პურის ფულის შოვნის გამო კვდებიან. რომ ერთ სახლში შეიძლება სისტემის გაუმართაობის გამო შვიდმა კაცმა ვეღარ გაიღვიძოს. მათ ოჯახებს კი პურის ფულს აღარავინ გაუგზავნის.

ხშირად მიწევს სოფლებში სიარული და თუ გინდა გაიგო როგორ ცხოვრობს იქ ხალხი სოფლის მაღაზიაში უნდა გაჩერდე.

მოდის ადგილობრივი და ყიდულობს ერთ კილო შაქარს, ერთ კილო მაკარონს, ორ პურს, სამ კვერცხს, ლარიან ყავას.

მერე შემოვა ვინმე ნასვამი კაცი, იყიდის ერთ ბოთლ ლუდს, მიეყუდება მაღაზიის ცემენტის კედელს და იწყებს ლაპარაკს თუ როგორ უჭირს ხალხს. მაღაზიის გამყიდველი მიჩვეულია და არც უსმენს. მე ვდგავარ გაშეშებული.

ერთგან ვიტირე. ორი ,,ჩუპა ჩუპსი“, ნახევარი კილო შაქარი როცა იყიდა მაღალმა კაცმა, რომელსაც შავი, ტალახიანი ,,ვალინკები ეცვა. მერე მე გადმომხედა და მითხრა - ცივა, სოფელში იმდენი იარე დაიღლებოდი, წამო, ჩემი ცოლი ცხელ პურებს აცხობს და ჩაის დაგალევინებთო.

ის ბედნიერების ძეგლი ალბათ გადარჩენილებისაა, იმათთვის ვინც გაზმა არ გაგუდა, იმათთვის ვინც ჯართს აგროვებს და მიწის ჩამოშლას გადაურჩა, იმათთვიის ვისაც გვაქვს პური და ჩაი ყოველდღიურად. გადარჩენილების ბედნიერების ძეგლი.

[მატასი]