'სანამ მე არ დაგირეკავ, შენ ნუ დარეკავო' - ალექსანდრე ზაზაშვილი, აგვისტოს ომის გმირი

კაპრალი ალექსანდრე ზაზაშვილი მესამე ქვეითი ბრიგადის სატანკო ბატალიონში მსახურობდა და ოჯახთან ერთად ქუთაისში ცხოვრობდა. ომის დაწყებამდე შვებულებას საკუთარ სოფელში, უდეში ატარებდა. 6 აგვისტოს შვებულებიდან გამოიძახეს, იმავე საღამოს დაბრუნდა ქუთაისში, მეორე დღეს კი ომში მოხვდა.


ოჯახის წევრებს პერიოდულად უკავშირდებოდა.

"სანამ მე არ დაგირეკავ, იქამდე შენ ნუ დარეკავო მეუბნებოდა, მეც ვუჯერებდი“,– ამბობს მისი მეუღლე ნინო ზაზაშვილი.

9 აგვისტოს, რუსულმა კასეტურმა ბომბმა, მისი სიცოცხლე იმსხვერპლა.

„მეგობრებთან ერთად მანქანით გამოდიოდა ბრძოლის ხაზიდან, სარკეში დაუნახავს, რომ უკან ბიჭები მორბოდნენ და მძღოლისთვის უთქვამს, გაჩერდი, ბიჭები მორბიანო. სანამ მოვიდოდნენ, მანქანიდან გადასულა, ავტომატის ღვედი მაწუხებს და დავამოკლებო. არც ჩაფხუტი ეფარა.. ამ დროს ჩამოვარდა კასეტური ბომბი. ალიკასთან (ასე ეძახის მეუღლეს) ერთად ახალციხელი ბიჭები იყვნენ, ბესო აბესაძე, რამაზი ალავიძე და არლელი ბიჭი ირაკლი. ისინი დაიჭრნენ...“– იხსენებს ნინო ზაზაშვილი.


მეუღლე – ნინო ზაზაშვილი

გორის ერთ–ერთ ჰოსპიტალში ალექსანდრე ზაზაშვილის ცხედარი შუა თითზე ამოტვიფრული დაბადების წელისა და მკლავზე – ჯვრის მეშვეობით ამოიცნეს.

გარდაცავალების შემდეგ, სამხედრო საქმე მისმა მეუღლემ გააგრძელა. 2009 წლიდან ახალციხის ჯავშან–სატანკო სასწავლო ცენტრში შეიარაღების ბუღალტრად მუშაობს: „2002 წლის 26 იანვარს გვქონდა ქორწილი მე და ალიკას, 7 წლის შემდეგ, 2009 წლის 26 იანვარს ჩავიცვი სამხედრო ფორმა. რომ მივედი სამსახურში და ფორმა ჩავიცვი, მაშინ გამახსენდა, რომ ჩვენი ქორწინების შვიდი წლისთავი იყო და ვთქვი, ისე უნდა ვატარო ეს ფორმა, როგორც მის სულს შეეფერება– მეთქი. თავიდან ძალიან გამიჭირდა ჯარში ყოფნა. პირველად საქართველოს ჰიმნი რომ იმღერეს და მეც იმათ რიგებშიი ვიყავი, ჩემთვის ძალიან რთული იყო, ძალიან“...

ალექსანდზე ზაზაშვილი აგვისტოს ომის გმირთა სიაშია. გარდაცვალების შემდეგ მას ვახტანგ გორგასლის პირველი ხარისხის მედალი მიანიჭეს. კიდევ ერთი მედალი მას მხედრული მამაცობისთვის გადაეცა. დაბა ადიგენში კი ყოფილი სტალინის ქუჩა, რომელიც მოედნის მიმდებარე ტერიტორიაზეა, ალექსანდრე ზაზაშვილის სახელს ატარებს.

2008 წლის აგვისტოს ომის გმირს ორი მცირეწლოვანი ვაჟი დარჩა. საბა ახლა13 წლისაა, ლუკა კი 10–ს. ნინო ამბობს, რომ შვილები მამის შესახებ თითქმის არაფერს ეკითხებიან.

ზაზაშვილების სახლში გმირისთვის სპეციალური კუთხეა, სადაც მისი ნივთები ინახება. მეუღლეს ჩანაწერების წიგნი აქვს, აქ ერთად გატრებულ თარიღებს აღწერს.

"ამბობენ დრო მკურნალიაო, მაგრამ არ არის ასე. არის დღის რაღაცა ნაწილი, როცა შენს თავთან მარტო რჩები, მაშინ ალიკას გარდა საფიქრალი არაფერი მაქვს. არ მინდა დამავიწყდეს, სულ მინდა გონებაში გამიახლდეს კადრები. ადრე ვამბობდი, ნეტა გამოქცეულიყო და არ მომკვდარიყო–მეთქი, მაგრამ ახლა, ჯარში რომ შევედი, მივხვდი რამდენად სამარცხვინოა გამოქცევა. მეომრები იყვნენ და მათი ბრძოლა არ უნდა დაიკარგოს“, – ამბობს ნინო.





[თაკო ფეიქრიშვილი, ახალციხე]