ტარიელ ქამაშიძე – აგვისტოს ომის გმირი ასპინძიდან

ტარიელ ქამაშიძის სახელობის წყარო მის მშობლიურ სოფელში, მირაშხანში

ტარიელ ქამაშიძე ასპინძის მუნიციპალიტეტის სოფელ მირაშხანში, 1988 წლის 20 აპრილს დაიბადა. როგორც მისი მშობლები ყვებიან, საჯარო სკოლის დამთავრების შემდეგ სავალდებულო სამხედრო სამსახურში წავიდა, მისი დასრულების შემდეგ კი ოთხწლიან კონტრაქტს მოაწერა ხელი. სამხედრო სამსახურში მხოლოდ ერთი წელი და ერთი თვე იმსახურა.

შვილის გარდაცვალების შესახებ ოჯახს 9 აგვისტოს შეატყობინეს. უთხრეს, რომ კაპრალი ტარიელ ქამაშიძე 9 აგვისტოს, როკის გვირაბთან, სნაიპერის მიერ ნასროლმა ტყვიამ იმსხვერპლა.

გარდაცვლილის მამა მიხეილ ქამაშიძე შვილთან ბოლო შეხვედრას იხსენებს: „ღუდუშაურის კლინიკაში იწვა ჩემი მეუღლე სამკურნალოდ, ყოველ საღამოს გამოდიოდა და გვნახულობდა. ბოლოს დიდუბეში „მარშუტკაში“ ჩაგვსვა და გამოგვაცილა, მას მერე აღარ მინახავს და არც ტელეფონით მისაუბრია. მეოთხე ქვეითთა ბრიგადაში მსახურობდა .9 აგვისტოს გვითხრეს, რომ ჩვენი შვილი დაიღუპა. ზოგი ამბობს ცხინვალში იყოო, ზოგიც როკის გვირაბთანო. ზუსტად არ ვიცი“.

ოჯახის წევრებმა ტარიელ ქამაშიძის ომში წასვლის შესახებ არაფერი იცოდნენ.

„ტელეფონით ველაპარაკე. გახარებული იყო მალე ერაყში უნდა წავიდე და ცაში უნდა ავფრინდეო. საქართველო ზემოდან უნდა დავინახოო. ახლა სროლებზე უნდა გვავარჯიშონო“, – იხსენებს გარდაცვლილის დედა ზეინაბ ქამაშიძე.

მისი თქმით, ტარიელს ბევრი ლაპარაკი არ უყვარდა: „მითხრა ერაყიდან რომ ჩამოვალ, ბათუმში ბინას ვიყიდი, მანქანასაც და მე და ჩემი ძმა ერთად ვიცხოვრებთო, მაგრამ აღარ დასცალდა. ჩემს ჯანმრთელობაზე ზრუნავდა, ფულს გამოგიგზავნი და იმკურნალე, მალე გამოჯანმრთელდიო. თვითონ კი... არ ვიცი რა ვთქვა“.

20 წლის ახალგაზრდის ცხედარი სოფელში გარდაცვალებიდან ორთვე–ნახევრის შემდეგ ჩამოასვენეს. თუმცა ოჯახის წევრებს ეჭვი აქვთ, რომ ეს მათი შვილი არ არის. 2015 წლის აპრილში მიღებული დე–ენ–ემ–ის პასუხების მიხედვით, ტარიელ ქამაშიძის ცხედარი თბილისში, მუხათგვერდის სასაფლაოზეა დაკრძალული.

„შვილი შვილია, რა მნიშვნელობა აქვს ვისია, ისიც ხომ საქართველოსთვის ბრძოლაში დაიღუპა. თბილისში ხშირად წასვლას ვერ ვახერხებ და აქ გავდივარ საფლავზე. დღეს ტელევიზორში ნაჩვენები კადრებით ვეფერები ჩემი შვილის სულს. ჯანმრთელობა არ მიწყობს ხელს, რომ წავსულიყავი“, – ამბობს მიხეილ ქამაშიძე.

ტარიელი ქამაშიძეების შუათანა ვაჟიშვილი იყო. ოჯახის უფროსი ვაჟი სასაზღვრო პოლიციაში მუშაობს, უმცროსი კი იურიდიული ფაკულტეტის მესამე კურსის სტუდენტია.

გარდაცვილილის მშობლები ამბობენ, რომ უსაზღვრო წუხილის მიუხედავად დიდი სიამაყის გრძნობა აქვთ.

„ჩვენი შვილი სამშობლოსთვის ბრძოლაში დაიღუპა. ასე ინება ღმერთმა. დღემდე არ გვტოვენებ უყურადღებოდ. დღესაც იყვნენ ამოსული, ჩემი შვილის საფლავი ყვავილებით შეამკეს“, – ამბობს მიხელი ქამაშიძე.

„ძნელია, დღემდე ვერ მოგვინელებია ეს უბედურება. ომის დაწყებამდე, წინა დღეს, რამდენიმე წუთით დარეკა, ჩემი ძმა მამუკა არ მპასუხობს ტელეფონს და სად არისო? მალევე გამითიშა, უფროსებო მოდიან და აკრძალული გვაქვს ტელეფონზე ლაპარაკიო. ეს იყო ჩვენი ბოლო საუბარი“, –ამბობს ზეინაბ ქამაშიძე.

აგვისტოს ომში გმირულად დაღუპული ტარიელ ქამაშიძის მშობლიურ სოფელ მირაშხანში 2011 წელს მისი სახელობის მემორიალი და წყარო გაიხსნა.

ტარიელ ქამაშიძის ოჯახს 2009 წელს ვახტანგ გორგასლის სახელობის მესამე ხარისხის ჯილდო გადაეცა. ყოველთვიურად ოჯახი 1.000 ლარიან დახმარებას იღებს.

[თინათინ ზაზაძე, ასპინძა]