როზა - 45 წლის„27 წლის წინ მომიტაცეს, იმ დღეს სტუმრად ვიყავი დაქალთან წასული, ერთ–ერთ უბანში შევამჩნიე უცხო მანქანა, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე. დაღამებისას დაქალს დავემშვიდობე და სახლში წასვლას ვაპირებდი როდესაც მოულოდნელად ვიღაცამ დამიჭირა და ძალით დამაჯინა მანქანაში. მაშინ ვერც კი მივხვდი რა ხდებოდა, და ვისთვის მომიტაცეს, მოგვიანებით მივხვდი. სიძის სახლში უკვე მელოდებოდნენ. შევედი სახლში სკამზე დავჯექი და დავიწყე ტირილი. ნათესავებმა დაიწყეს ჩემი დარწმუნება, რომ შევეგუო და გავაგრძელო ცხოვრება. მთელი ღამე ვიჯექი ამ სკამზე და ვთხოვდი სახლში დაბრუნებას.
დილით ჩემი მშობლები მოვიდნენ, ერთმანეთში მოილაპარაკეს და მამამ გამაგებინა რომ აღარ წამიყვანს სახლში და უნდა დავრჩე. მაშინდელი მიდგომიდან გამომდინარე, მოტაცებული ქალი სახელგატეხილი იყო. ამიტომაც მშობლებს მოსწონდათ თუ არა სიძე, მაინც ტოვებდნენ ქალიშვილს იძულებით ქორწინებაში. ეს იყო ჩემთვის დიდი დარტყმა, ვტიროდი, ვამბობდი რომ სწავლა მინდა მაგრამ არავის აინტერესებდა. ასე დაიწყო ჩემი ოჯახური ცხოვრება 14 წლის ასაკში. ძალიან ძნელად შევეგუე ახალ ცხოვრებას.
უბრალოდ გამიმართლა, რომ ჩემი ქმარი კარგი და გამგები ადამიანი აღმოჩნდა, 24 წლის იყო თვითონ. 15 წლისამ ვიმშობიარე. როდესაც თოჯინებით თამაში მინდოდა უკვე შვილი მყავდა, ბიჭი. ჩვიდმეტისამ გოგონა გავაჩინე. შვილები დედამთილის დახმარებით გავზარდე. ოცნებად დამრჩა ბუღალტრის პროფესია. 22 წლის ასაკში ჩემმა ბიჭმა ცოლი მოიყვანა, გოგო 21 წლისა გავათხოვე. ქმარი ვერ შევიყვარე, ვცხოვრობ შეგუებით. დღემდე გულში მრჩება ის მომენტი როდესაც მამამ მითხრა რომ ვრჩები, ალბათ ცხოვრების ბოლომდე ვერ დავივიწყებ“.
რიფსიმე - 29 წლის„14 წლის ვიყავი, როდესაც ვმეგობრობდი ერთ ბიჭთან. მშობლებს საერთოდ არ მოსწონდათ ჩემი მეგობარი, ერთ დღეს მივედი სახლში და დამხვდნენ სახლში უცნობი ადამიანები, დედაჩემმა მითხრა რომ გამათხოვეს. არც მკითხეს და არც აინტერესებდათ ჩემი აზრი. 15 წლის გავხდი როდესაც ცოლად წამიყვანა, ძალიან ძნელი იყო ჩემთვის სხვის ოჯახში ცხოვრება.
ნელ–ნელა წლების განმავლობაში შევეგუე და შემიყვარდა ჩემი ქმარი, გავაჩინე სამი ბავშვი, უფროსი 13 წლის მყავს, უმცროსი ორი წლის. ვფიქრობ, რომ შეიძლება ჩემით რომ დავქორწინებულიყავი, არ მქონოდა ასეთი კარგი ცხოვრება. მომღერლობაზე ვოცნებობდი. ვნანობ იმ წლებზე, რომლებიც ვერ ვიცხოვრე როგორც მინდოდა“.
---------
საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის მიხედვით, ქორწინება დასაშვებია 18 წლის ასაკიდან, რადგან პირი არასრულწლოვნად (ბავშვად) სწორედ ამ დრომდე ითვლება. 16 წელს მიღწეული პირის ქორწინება დაიშვება მშობლების ან მზრუნველის წინასწარი წერილობითი თანხმობით.
საქსტატის მონაცემებით, 2018 წელს 16 დან 19 მდე 2 054 გოგონა დაქორწინდა, მაშინ როდესაც, იგივე ასაკის დაქორწინებული ბიჭების რაოდენობა მხოლოდ 326-ია.
UNFPA-ს 2017 წლის
კვლევაში ადრეული ქორწინების შესახებ აღნიშნულია, რომ ადრეული/ ბავშვობის ასაკში ქორწინება ჩვეულებრივი და გავრცელებული მოვლენაა მთელი საქართველოს მასშტაბით, დედაქალაქის, ჩათვლით.
"ადრეული ქორწინება არ ახასიათებს მხოლოდ რომელიმე კონკრეტულ ეთნიკურ ჯგუფს ან ტრადიციას. ადრეული/ბავშვობის ასაკში ქორწინების ძირითადი ხელშემწყობი ფაქტორი უთანასწორო გენდერული ნორ¬მები და დისკრიმინაციული გენდერული ურ¬თიერთობებია, რომლებიც ქვეყნის ყველა ეთნიკურ ჯგუფს ახასიათებს როგორც სოფლად, ასევე ქალაქად", - ნათქვამია ანგარიშში.
ერთ-ერთი უახლესი კვლევა, რომელშიც სამცხე-ჯავახეთში ქალთა მიმართ ძალადობისა და ნაადრევი ქორწინების საკითხები მოხვდა, „საქართველოს დემოკრატიულმა ინიციატივამ“
ჩაატარა. მასში აღნიშნული იყო, რომ გოგონათა ნაადრევი ქორწინების პრობლემა რეგიონში დღემდე მწვავედ დგას.
[რიმა სარუხანიან, ახალციხე]