ქმნის თუ არა საშიშროებას ადიგენში ‘ოქროს ციხის’ საყრდენ ქვაზე გაჩენილი ბზარი

„ოქროს ციხის მთავარი შესასვლელის საყრდენი ქვა არის სავალალო მდგომარეობაში. საჭიროებს ყურადღების მიქცევას, რათა არ ჩამოინგრეს ეს ერთადერთი შესასვლელი და ციხე არ ჩავარდეს უარეს მდგომარეობაში“, - წერს სოციალურ ქსელში ადგილობრივი ალექსი გრიგალაშვილი.
იგი მიიჩნევს, რომ ციხის მდგომარეობით კომპეტენტური ორგანოები დროულად უნდა დაინტერესდნენ.

საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნულ სააგენტოში აცხადებენ, რომ მდგომარეობის შესასწავლად ადგილზე სპეციალისტები იყვნენ. მათი შეფასებით, საყრდენ ქვაზე გაჩენილი ბზარები კონსტრუქციის დაშლის პრობლემას არ ქმნის.

„თავისუფლად შეიძლება ამ ბზარის ამოგოზვა სპეციალური ხსნარით, მარტივი საკონსერვაციო მეთოდოლოგიით შეიძლება მანდ ლითონკონსტრუქციის საბჯენი გაუკეთდეს, თუმცა ამ ეტაპზე, მისი აუცილებლობა არ არის. ციხის გალავნის ქვის წყობა იმდენად მყარია და საღი, რომ ამ ქვის ბოლომდე დაბზარვის შემთხვევაშიც კი, ციხის გალავანს არანაირი პრობლემა არ ემუქრება“, - აცხადებს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის სპეციალისტი ბექა ბარამიძე.

მისივე თქით, ამ ეტაპზე ციხეზე სარეაბილიტაციო სამუშაოები არ იგეგმება, თუმცა ისტორიული ნაგებობა სააგენტოს ზედამხედველობის ქვეშაა: „პერმანენტული მეთვალყურეობისა და ზედამხედველობის ქვეშაა ეს ციხე, შესწავლილია. თუკი რაიმე სერიოზული საჭიროება გამოჩნდება, რასაკვირველია, ამ ყველაფერს პრიორიტეტებში გავითვალისწინებთ“.

„ოქროს ციხე“ ადიგენის მუნიციპალიტეტში, სოფელ შოყასთან ახლოს მდებარეობს. იგი ერთ-ერთი უმთავრესი სიმაგრეთაგანი იყო და სხვა ციხეებთან ერთად, დამცველ სიმაგრეთა მთელ სისტემას ქმნიდა.

ციხის აშენების ზუსტი თარიღი უცნობია. სავარაუდოდ, იგი აგებულია XIII საუკუნის დასასრულს ან XIV საუკუნის დასაწყისში. მის შესახებ ადრინდელი წერილობითი ცნობები არ მოგვეპოვება.

XV-XVI საუკუნეებში კი, თურქეთის მომძლავრების დროს, იგი დიდ როლს თამაშობდა მესხთა თავდაცვის საქმეში.





[თაკო ფეიქრიშვილი, ადიგენი]